прыпарушы́ць, ‑рушу, ‑рушыш, ‑рушыць; зак., што.

Тое, што і прыцерушыць (у 2 знач.). Снег прыпарушыў дарогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аце́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Разм. Трасучы, выдаляць што‑н. (снег, пыл і пад.); атрасаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снега...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «снег», напрыклад: снегаачыстка, снегапад, снегазатрыманне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уро́слы, ‑ая, ‑ае.

Які ўрос. Урослыя ў снег дубы паніжэлі, адрузлі, сталі старыя і непрыязныя. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раста́ять сов.

1. (обратиться в жидкое состояние) раста́ць;

снег раста́ял снег раста́ў;

2. (обратить в жидкое состояние) раста́яць, растапі́ць;

раста́ять лёд раста́яць (растапі́ць) лёд;

3. перен. раста́ць;

совсе́м раста́ять от похва́л зусі́м раста́ць ад пахва́л.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перапа́сці, 1 і 2 ас. не ўжыв., -падзе́; -па́ў, -па́ла; зак.

1. Выпасці (у 3 знач.), прайсці зрэдку (пра дождж, снег і пад.).

Перапалі дажджы.

2. асаб. і безас., каму. Дастацца на чыю-н. долю (звычайна пра нямногае).

Мне таксама крыху перапала.

|| незак. перапада́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

укача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. каго-што ў што. Выкачаць, запэцкаць у што-н.; качаючы, пакрыць чым-н. сыпкім.

У. каго-н. у снег.

У. у муку рыбу.

2. што. Качаючыся, прымяць.

Коні ўкачалі траву на прыгуменні.

|| незак. ука́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пары́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Рыпець злёгку або час ад часу. Парыпвае мост заінелы, На рэчышчы снег Белы-белы. Лойка. Трымаў невялікі марозік, і пад нагамі ледзь чутна парыпваў неглыбокі снег. Курто. Недзе ў лесе жаласна ціўкала птушка і парыпвала надломленае бурай дрэва. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шарпа́к, ‑у, м.

Абледзянелая скарынка на паверхні снегу. Уся зямля пакрылася ледзяным шарпаком. Гурскі. Сядзяць [цецерукі], спачываюць, пасля даюць нырца проста на снег; праклёўваюць лёгенькі шарпак, кешкаюцца, што куры ў пяску — рыхтуюць ямкі — пасля зашыюцца ў бачок пад самы снег і паснуць на ноч. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́хкі, пухна́ты fláumig; wóllig; fláuschig (пра матэрыю); fláumig, weich (пра валасы); flóckig (пра снег)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)