1. Які не мае здольнасці адчуваць; пазбаўлены гэтай здольнасці ў выніку чаго‑н. Бясчулае цела. □ У вачах маіх стаяў гэты раптоўна выбухнуўшы малюнак, у сэрцы — Вольчыны слёзы над бясчулаю мацераю.Нікановіч.
2. Які не праяўляе чуласці, спагадлівасці ў адносінах да каго‑н.; раўнадушны. Бясчулы чалавек. □ Расступаюцца натоўпы перад сівымі надутымі, бясчулымі генераламі.Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зледзяне́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Які пакрыўся лёдам, ператварыўся ў лёд. Дзежка грымнулася аб зледзянелую сцежку, клёпкі са звонам рассыпаліся ва ўсе бакі.Дуброўскі.Зледзянелая, выслізганая палазамі дарога была перамецена толькі ў некалькіх месцах.М. Стральцоў.
2. Халодны, як лёд; адубелы. Зледзянелыя рукі. □ Слёзы цяклі па твары, мяшаліся са снегам, здаваліся гарачымі на зледзянелых ад холаду шчоках.Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гаі́ць, гаю, гоіш, гоіць; незак., што.
Залечваць якое‑н. пашкоджанне на целе. Гаіць рану.// Быць сродкам лячэння, мець лекавыя якасці. Многія травы гояць раны.//перан. Супакойваць, сцішаць душэўны боль, пачуццё крыўды і пад. Пацалункі твае Ап’янялі мяне І гаілі душэўныя раны.Журба.Час — надзейны сродак ад усялякага гора. Ён і слёзы высушвае і раны гоіць.Гроднеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камя́км.
1. Klúmpen m -s, -;
камя́к у го́рле ein Kloß im Hals;
слёзы камяко́м падступі́лі да го́рла die Tränen schnürten die Kéhle;
2.:
камякі́разм. Kartóffelbrei m -(e)s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
gulp2[gʌlp]v.
1. (down) глыта́ць (прагна або хутка);
He gulped down his breakfast and ran to school. Ён праглынуў снеданне і пабег у школу.
2. (in) глыну́ць паве́тра; задыхну́цца (ад здзіўлення або хвалявання)
gulp back[ˌgʌlpˈbæk]phr. v. стры́мліваць (хваляванне); глыта́ць (слёзы)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
weep2[wi:p]v.(wept)
1. пла́каць; рыда́ць;
weep bitter tears ліць го́ркія слёзы;
weep for joy пла́каць ад ра́дасці;
weep with pain пла́каць ад бо́лю
2. цячы́, ка́паць; выдзяля́ць ві́льгаць;
Cold pipes weep in hot weather. Спякотай на халодных трубах выступаюць кроплі вады.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
глыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.
1. Пры дапамозе мышцаў горла праштурхоўваць што‑н. у стрававод і страўнік. Глытаць ежу. Глытаць пілюлі.// Уцягваць у сябе паветра, дым, пыл і інш. Глытаць паветра. □ Усё роўна, дзе грудзьмі глытаць Марскі ахрыплы вецер.Танк.//перан. Паглынаць, усмоктваць (пра багну і пад.). Краіна мая, Ты фашыстаў сустрэла Агнём і сякерай, Гранатай і стрэлам, Калола іх хвояй, Глытала дрыгвою.Панчанка.
2.Разм. Есці, піць з прагнасцю, вялікімі глыткамі. Удовін сын з сябрамі шклянкамі п’юць, а Вадапой — цэлымі бочкамі глытае.Якімовіч.//перан. З прагнасцю чытаць; прагна слухаць. Глытаць кнігі. □ Я глытаю кожнае дзедава слова.Бядуля.
•••
Глытаць слёзы — старацца стрымаць слёзы.
Глытаць сліну (слінку) — з зайздрасцю, з прагнасцю глядзець на што‑н. смачнае, прывабнае, але недаступнае.
Глытаць словы — гаварыць неразборліва, невыразна; не дагаворваць слоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АЛІМДЖА́Н ХАМІ́Д
(сапр.Азімаў Хамід Алімджанавіч; 12.12.1909, г. Джызак, Узбекістан — 3.7.1944),
узбекскі пісьменнік. Чл.-кар.АН Узбекістана (1943). У 1928—31 вучыўся ў Узб.пед. акадэміі ў Самаркандзе. Пад уплывам У.Маякоўскага распрацоўваў ва узб. паэзіі новыя паэт. формы (зб-кі вершаў «Вясна», 1929; «Ранішні ветрык», 1930; «Ноч на рацэ», 1936; «Край», 1939; паэмы «Айгуль і Бахціяр», «Зайнаб і Аман», абедзве 1938; «Шчасце», 1940). Патрыятычнасцю, актуальнасцю адметныя творы перыяду Вял. Айч. вайны (зб. «Вазьмі зброю ў рукі!» і «Маці і сын», 1942; «Вера», 1943; гіст. драма «Мукана», 1943; паэма «Слёзы Раксаны», 1944). Аўтар прац па праблемах узб. класічнай і сучаснай л-ры, яе ўзаемасувязях з фальклорам і інш.л-рамі.