электратэ́хнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Спецыяліст па электратэхніцы.

2. Рабочы, які займаецца ўстаноўкай, зборкай, рамонтам і пад. электрычнага абсталявання і электрычных прыбораў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вадалі́ў, ‑ліва, м.

1. Рабочы, які вылівае або адпампоўвае ваду.

2. Стараста суднавых рабочых, старшы рабочы на баржы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ля́мпаўшчык, ‑а, м.

1. Рабочы, які вырабляе лямпы.

2. Рабочы, які наглядае за спраўнасцю асвятляльных лямп, запальвае іх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

robociarz

м. разм. рабочы; працоўны; рабачай; пралетарый

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wérktäglich

a рабо́чы, будзённы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Árbeitszeit

f - рабо́чы [працо́ўны] час

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

матары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Рабочы, які абслугоўвае маторы.

|| ж. матары́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. матары́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вольнанаёмны, -ая, -ае.

1. Які працуе або выконваецца па вольным найме.

В. рабочы.

2. Які працуе ў ваенным ведамстве, але не з’яўляецца ваеннаслужачым.

В. персанал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

элева́таршчык, ‑а, м.

1. Рабочы, які працуе на элеватары (у 1 знач.).

2. Рабочы, які абслугоўвае элеватар (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каменяло́м, ‑а, м.

Рабочы каменяломні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)