schlank

a

1) стро́йны, згра́бны

2) прыго́жы (аб руках)

3)

~er Hand — з лёгкасцю, спры́тна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Мындра 1 ’бруква’ (маг., Мікуц.). Няясна.

◎ Мы́ндра 2 ’модніца’ (пруж., Сл. Брэс.); з укр. миндра ’тс’, якое з малд. мындру, рум. miridru ’пышны, прыгожы’ < ст.-слав. мѫдръ ’мудры’ (ЕСУМ, 3, 402).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

extraordinary [ɪkˈstrɔ:dnri] adj.

1. незвыча́йны; дзі́ўны

2. надзвыча́йны;

a city of extraordinary beauty надзвы́чай прыго́жы го́рад;

extraordinary measures надзвыча́йныя ме́ры;

an envoy extraordinary надзвыча́йны і паўнамо́цны пасо́л, пасла́ннік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

piękny

piękn|y

прыгожы;

sztuki ~e — выяўленчыя мастацтвы;

literatura ~a — мастацкая літаратура; прыгожае пісьменства;

~ego dnia — аднаго дня; аднойчы; у адзін цудоўны дзень;

płeć ~a — прыгожы пол

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АРА́ ГЕХЕЦЫ́К, Ара Прыгожы,

у армянскім эпасе бог, які памірае і ўваскрасае, сын Арама, цар армянскай дзяржавы. Паводле міфаў, адмовіўся стаць мужам ці каханкам багіні кахання, царыцы Асірыі Шамірам, за што тая пайшла вайной на Арменію. Ара гехецык загінуў у баі, але па загадзе Шамірам аралезы (духі) ажывілі яго. Імем ара гехецык назв. Арарацкая раўніна, гара Цахкеванк (другая яе назва Ара).

т. 1, с. 442

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пазмрачне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць, зрабіцца змрочным, змрачнейшым. У полі адразу ўсё сціхла, нібы пазмрачнела, птушкі чародкамі і адна за адной падаліся ў лес. Кулакоўскі. Змянілася Зося. Прыгожы тварык як бы падпух, вочы пазмрачнелі. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змяі́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да змяі, належыць ёй. Змяіны яд. Змяінае шыпенне.

2. перан. Каварны, злосны. Паглядзела пані ў прыгожы твар Марынкі змяінымі вачамі. Ваданосаў. Змяіная ўсмешка не сыходзіла з .. пафарбаваных губ [Любы]. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Няго́га, нэго́га ’няўклюда’ (брэсц., Нар. сл.). Відаць, да гога ’прыгожы, харошы’, напэўна іранічнае ўтварэнне паводле мадэлі т. зв. дзіцячых слоў, параўн. польск. gogo ’моднік, аферыст’ (< франц. gogo ’наіўны чалавек’, Слаўскі, 1, 309).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

купідо́н

(фр. Cupidon, ад лац. Cupido = бог кахання ў выглядзе хлопчыка з лукам і стрэламі ў антычнай міфалогіі)

перан. прыгожы хлопчык або юнак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дзіво́сны

1. (цудоўны) wúndervoll, wúnderbar; wúnderschön (прыгожы);

2. (вычварны, мудрагелісты) wúnderlich, mérkwürdig, bizárr;

3. (з дзівацтвамі) schrúllig, schrúllenhaft, séltsam; láunenhaft, gríllenhaft (капрызны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)