practical [ˈpræktɪkl] adj.

1. практы́чны (у розных знач.);

practical experience практы́чны во́пыт, пра́ктыка;

a practical woman практы́чная/дзелава́я жанчы́на;

How much practical experience of working with computers do you have? Які ў вас практычны вопыт у рабоце з камп’ютарамі?

2. практы́чны, зру́чны; кары́сны; мэтазго́дны;

a practical table зру́чны стол

3. істо́тны, рэа́льны;

practical schemes рэа́льныя пла́ны

4. факты́чны; цяпе́рашні

♦

for all practical purposes практы́чна, факты́чна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

szyk, ~u

I м.

1. строй; шыхт;

szyk bojowy — баявы строй;

2. грам. словапарадак;

szyk wyrazów — парадак слоў, словапарадак;

pomieszać komu ~i — расстроіць каму планы

II м.

шык; элегантнасць;

ubierać się z ~iem — апранацца з шыкам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

budować

незак.

1. будаваць; узводзіць; ствараць; рабіць;

budować domy — будаваць дамы;

budować od podstaw перан. пачынаць спачатку (наноў);

2. грунтаваць;

budować na czym swoje plany — грунтаваць на чым свае планы;

budować zamki na lodzie — будаваць паветраныя замкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вае́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вайны, звязаны з вайной. Ваенныя падзеі, планы, дзеянні. Ваенная тайна. Ваенны час. Ваенны канфлікт. // Заснаваны на законах вайны. Ваеннае становішча. // Прызначаны для патрэб вайны. Ваенны завод. Ваенная тэхніка. Ваенная база.

2. Які мае адносіны да арміі, звязаны са службай у арміі. Ваенная прысяга. Ваенная служба. Ваенная справа. Ваеннае вучылішча. Ваеннае ведамства. Ваенны парад. Ваенная трывога. // Такі, як у арміі. На станцыю з.. ваеннай дакладнасцю прыбывалі санітарныя цягнікі. Карпаў. // Які ўласцівы ваеннаслужачаму, належыць яму. Ваенная выпраўка. Ваенная форма.

3. у знач. наз. вае́нны, ‑ага, м. Ваеннаслужачы. А Даша, Даша-нявестка, сарамліва, і з нейкім наіўным здзіўленнем пазірала на ваеннага, быццам не давала сабе веры, што гэта той самы небарака Геня. Ракітны.

•••

Ваенны камунізм гл. камунізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

scrub​3 [skrʌb] v.

1. чы́сціць; скрэ́бці; шарава́ць;

scrub the floor до́бра мыць падло́гу

2. це́рці, расціра́ць;

scrub oneself with a towel расціра́цца ручніко́м

scrub away [ˌskrʌbəˈweɪ] phr. v. адчышча́ць, адшаро́ўваць; адмыва́ць, адскраба́ць

scrub down [ˌskrʌbˈdaʊn] phr. v. : She scrub bed down the walls. Яна вымыла сцены.

scrub off [ˌskrʌbˈɒf] phr. v. =

scrub awayscrub out [ˌskrʌbˈaʊt] phr. v.

1. выскраба́ць, вычышча́ць

2. выкрэ́сліваць (з памяці);

Scrub out your vacation plans. Забудзь пра планы на адпачынак.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Prográmm

n -s, -e

1) прагра́ма, лі́нія (партыі)

2) тэатр. прагра́ма; лібрэ́та

auf das ~ sétzen — уключы́ць у прагра́му

3) план, прагра́ма (работы)

das stand nicht auf únserem ~ — гэ́та не ўвахо́дзіла ў на́шы пла́ны

das ~ stárten — камп. запусці́ць [адкры́ць] прагра́му

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

су́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

1. Выраб са скуры, тканіны і пад., звычайна з ручкамі, прызначаны для нашэння чаго‑н. Гаспадарчая сумка. Прадуктовая сумка. Паштальёнская сумка. □ [Кандуктар] час ад часу папраўляла раменьчык сва[ёй] кандуктарск[ай] сумкі, каб не так рэзала плячо. Пальчэўскі. Нават смешна было глядзець на .. [Янука]: ватоўка расхрыстана, сумка з кнігамі закінута за спіну, шапка з’ехала на патыліцу. Хадкевіч. // Пра выраб такога тыпу для грошай і некаторых прыналежнасцей жаночага туалету.

2. У анатоміі — орган, які мае выгляд полага мяшэчка са злучальнай тканкі. Сардэчная сумка. Сустаўная сумка.

3. У некаторых жывёл — поласць, складка скуры на жываце мацеры, дзе даношваецца і развіваецца дзіцяня.

4. Орган у некаторых грыбоў, у якім развіваюцца споры.

•••

Палявая сумка — сумка, у якой ваенныя носяць планы, карты.

Санітарная сумка — сумка з наборам медыкаментаў і перавязачных сродкаў, неабходных для першай дапамогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стро́іць ​1, строю, строіш, строіць; заг. строй; незак.

1. што. Разм. Рабіць, майстраваць. Хто цягнуў з лесу жэрдзе для стаўбоў, хто ўвіхаўся з сухастоінаю — ялінаю, апрацоўваючы яе на рубель, хто строіў кассё, хто майстраваў да парога ці да калодкі бабку. Гартны.

2. што. У думках ствараць, намячаць, накідваць (планы, здагадкі і пад.). Каля Гнілога балота пастануць часамі дзядзькі, глядзяць, мяркуюць, праекты строяць. Колас. Вечарамі іншы раз, сабраўшыся сям’ёй за чаем,.. [Кудзіны] строілі планы на будучае, і ў гэтых планах цэнтральнае месца належала ёй, Марынцы. Хадкевіч. / у паэт. ужыв. Да працы ўсе, хто чуе сілу, Пад сцяг Чырвоны, Вольны сцяг! Капайце ворагам магілу, К Камуне стройце вольны шлях. Чарот. // Ладзіць, рабіць (прычоску). Марыйка ўзнімае галаву, падхоплівае рассыпаныя па плячах кучаравыя валасы, падыходзіць да люстэрка і пачынае строіць мудрагелістую прычоску. Ус.

3. што. Разм. У спалучэнні з некаторымі назоўнікамі ўтварае спалучэнне са значэннем дзеяння ў залежнасці ад сэнсу назоўніка. І .. [бродаўцы] ўсе ў адзін мах: — Яўгена!!! — Не трэба хітрыкаў строіць. Баранавых. Над ёю [Марысяй] схілілася і строіла вясёлыя грымасы Ліна. Хомчанка.

4. каго-што. Ставіць у строй (у 1 знач.). Строіць полк.

•••

Смешкі строіць — насміхацца, смяяцца з каго‑н.

Строіць вочкі каму — какетліва паглядваць на каго‑н.

Строіць дурня — прыкідвацца дурнем.

Строіць дурня з каго — выстаўляць каго‑н. дурнем.

Строіць жарты (жарцікі) — жартаваць з каго‑н., насміхацца над кім‑н.

Строіць з сябе каго — прыкідвацца кім‑н., імкнуцца выдаць сябе за каго‑н., кім‑н.

Строіць камедыю — тое, што і ламаць камедыю (гл. ламаць).

Строіць кепікі (кпіны) — смяяцца, пакепліваць з каго.

Строіць міну — тое, што і рабіць міну (гл. рабіць).

стро́іць ​2, строю, строіш, строіць; зак., каго-што.

Зрабіць трайным, размясціць, злучыць па тры, у тры разы, у тры столкі. Строіць рады. Строіць ніці. □ [Бадзягін:] — Заўтра ўсе як адзін павінны выйсці на ўборку. Здвоіць, строіць коней і працаваць на жняярках. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзялі́цца несов.

1. в разн. знач. дели́ться; (з кім, чым; чым — ещё) посвяща́ть (кого, что; во что);

дз. апо́шнім кава́лкам хле́ба — дели́ться после́дним куско́м хле́ба;

сям’я́ пачала́ дз. — семья́ начала́ дели́ться;

цо́тныя лі́кі дзе́ляцца на два — чётные чи́сла де́лятся на два;

дз. з тава́рышам сваі́мі пла́намі — дели́ться с това́рищем свои́ми пла́нами; посвяща́ть това́рища в свои пла́ны;

2. страд. дели́ться; члени́ться; см. дзялі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

зблы́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Пераплесці ў беспарадку; пераблытаць. Зблытаць ніткі. Зблытаць валасы. □ Каб рукі, ногі пакруціла Нячыстай, цёмнай сіле той, Якая долу паваліла, Памяла, зблытала, скруціла Цябе, лянок харошы мой. Бялевіч. // Парушыць парадак чаго‑н. Зблытаць лісты рукапісу. □ Тут на момант .. [дзеці] збіліся, зблыталі строй. Ракітны. // перан. Унесці блытаніну; пазбавіць яснасці, выразнасці, дакладнасці. [Выступленне сакратара] яшчэ больш зблытала і ўскладніла [Максімавы] думкі. Шамякін. Але зноў усё зблытаў, нечакана паявіўшыся, Каляда. Скрыган.

2. Памылкова прыняць адно за другое; пераблытаць з кім‑н., чым‑н. [Аўсянку] можна нават з вераб’ём зблытаць: такая ж шэранькая. Ігнаценка. Галя пагражальна паківала каля яго носа пальцам і строга сказала [Змітраку]: — Ты толькі не зблытай мяне з Інай. Ваданосаў.

3. Разм. Збіць з толку, прывесці ў замяшанне. Падказка зблытала вучня.

•••

Зблытаць карты чые або каго — разладзіць, парушыць чые‑н. планы, намеры.

Зблытаць сляды (след) — збіць са следу каго‑н., накіраваць па няправільнаму следу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)