гру́бка

(польск. grubka, ад с.-в.-ням. gruobe)

невялікая пакаёвая печ, звычайна для абагрэву.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пагарачэ́ць, ‑эе; зак.

1. Стаць, зрабіцца гарачэйшым. Пагарачэла печ.

2. безас. Зрабіцца горача. У хаце пагарачэла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cinerator

[ˈsɪnəreɪtər]

n.

1) печ для спа́льваньня сьме́цьця

2) крэмато́рый -ю m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Камі́н ’пакаёвая печ з адкрытай топкай пры падлозе’ (ТСБМ). Відавочна, з рус. ками́н — новага запазычання (з пач. XVIII ст.) з ням. Kamin < італ. camino ’комін’ < н.-грэч. κάμινος ’печ, комін’ (Слаўскі, 2, 385).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Горан (печ для абпальвання керамічных вырабаў) 3/560

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кафля́ны изразцо́вый, ка́фельный;

к. заво́д — изразцо́вый (ка́фельный) заво́д;

~ная печ — изразцо́вая (ка́фельная) печь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыркуляцы́йны в разн. знач. циркуляцио́нный;

ц. рух — циркуляцио́нное движе́ние;

~ная печ — циркуляцио́нная печь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ánzünden

vt

1) запа́льваць (печ), закуры́ць (цыгарэту)

2) захапля́ць, прыця́гваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пе́чышча, пе́чышчо ’хацішча’ (чавус., зэльв., слонім., ЛА, 4). Да печ (гл.). Аб суф. ‑ішч‑а са значэннем ’месца, дзе знаходзіўся прадмет’ гл. Сцяцко, Афікс. наз., 159. Семантычны перанос ’печышча’ > ’хацішча’: пасля пажару заставалася толькі печ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

медзеплаві́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выплаўкі медзі. Медзеплавільная вытворчасць. // Прызначаны для выплаўкі медзі. Медзеплавільная печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)