слабіна́, ‑ы; мн. слабіны, ‑бін; ж.
1. Спец. Слаба нацягнутая частка снасці (дроту, каната, палотнішча і пад.).
2. Спец. Менш моцнае, менш трывалае месца ў чым‑н. Слабіна ў палярных ільдах. Перакосы, зазоры, слабіны, адставанні — заганы мэблі.
3. перан. Разм. Недахоп, слабае месца ў каго‑н., у чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мі́нус, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Знак у выглядзе гарызантальнай рыскі (-) для абазначэння аднімання або адмоўнай велічыні ў матэматыцы.
2. нескл. Паміж дзвюма лічбамі абазначае, што другая лічба аднімаецца ад першай.
Пяць м. тры.
3. Пры ўказанні на тэмпературу паветра абазначае: ніжэй нуля.
Сёння м. пяць.
4. перан. Недахоп, адмоўны бок (разм.).
Праект мае шмат мінусаў.
|| прым. мі́нусавы, -ая, -ае (да 3 і 4 знач.).
Мінусавая тэмпература.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
бяссі́лле, ‑я, н.
1. Недахоп, адсутнасць фізічных сіл; крайняя слабасць. Часам мільгалі ў ваччу нейкія чорныя кропкі. Камісар апускаў у бяссіллі галаву, прынікаючы ўсім целам да нагрэтага сонцам насцілу. Лынькоў.
2. Няздольнасць, немагчымасць зрабіць што‑н.; бездапаможнасць. Зося рабіла ўсё магчымае, каб дапамагчы мужу,.. але хутка пераканалася ў сваім бяссіллі. Барсток.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
істо́тны, ‑ая, ‑ае.
Які складае сутнасць або датычыцца сутнасці чаго‑н.; значны, важны, асноўны. Істотны недахоп. Істотная розніца. Істотны ўклад у навуку. □ Кастрычніцкія дні 1917 года ў былой Расіі зрабілі вельмі істотную папраўку да гісторыі грамадства. Галавач. Мова героя — адзін з істотных сродкаў раскрыцця і выяўлення яго ўнутранага свету. Барсток.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
vice1 [vaɪs] n.
1. зага́на, хі́ба; распу́ста;
a vice ring крыміна́льная гру́па
2. недахо́п; ке́пская звы́чка; дэфе́кт;
vices of style стылісты́чныя недахо́пы;
Smoking is his vice. Яго кепская звычка – курэнне.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
няўва́га ж
1. (адсутнасць, недахоп увагі) Únaufmerksamkeit f -, Únachtsamkeit f -; Áchtlosigkeit f -; Zerstréutheit f - (рассеянасць);
2. (непавага, раўнадушша) Únaufmerksamkeit f -, Rücksichtslosigkeit f -; Níchtachtung f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
цесната́, ‑ы, ДМ ‑наце, ж.
1. Уласцівасць цеснага (у 1 знач.). Цесната памяшкання.
2. Адсутнасць вольнага месца, недахоп патрэбнай плошчы, прасторы. Невялікі з двума вокнамі і балкончыкам пакой быў застаўлены рэчамі — ложкамі, шафай, канапай. Але, нягледзячы на цеснату, тут было чыста і прыбрана. Сапрыка. У цеснаце, ды не ў крыўдзе. Прымаўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ва́куум
(лац. vacuum = пустата)
1) разрэджаны стан газаў у закрытым прыборы або пасудзіне; пустата;
2) перан. поўная адсутнасць, востры недахоп чаго-н. (напр. духоўны в.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
цеснава́та,
1. Прысл. да цеснаваты.
2. безас. у знач. вык. Пра недахоп свабоднага месца, скучанасць. У вагоне, як звычайна ў такі час, было цеснавата. Якімовіч. // перан. Адсутнасць магчымасці для праяўлення ініцыятывы, здольнасцей. Алесь гаварыў горача, падаваў слушныя ідэі, і на развітанне Паўлавец сказаў: — Гляджу я на вас і думаю: цеснавата вам у жыцці. Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
absence
[ˈæbsəns]
n.
1) адсу́тнасьць f.
absence from work — адсу́тнасьць на пра́цы, прагу́л -у m.
leave of absence — во́дпуск -у m.
2) пэры́яд адсу́тнасьці
an absence of two weeks — двутыднёвая адсу́тнасьць
3) недахо́п -у m., няста́ча f.
Darkness is the absence of light — Це́мра — гэ́та недахо́п сьвятла́
•
- absence of mind
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)