vórwärts

adv напе́рад, упе́рад

ein Schritt (nach) ~ — крок напе́рад (тс. перан.)

~ bríngen* — садзе́йнічаць развіця́р, ру́хаць напе́рад

~ dénken* — ду́маць аб бу́дучым, арыентава́цца на бу́дучае

~ géhen*, ~ kómmen* — паляпша́цца, прагрэсі́раваць, паспяхо́ва развіва́цца

~ schréiten* — ісці́ напе́рад; ху́тка развіва́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

павысыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Выслаць адно за другім усё, многае або ўсіх, многіх. Павысылаць пасылкі. Павысылаць дазоры наперад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

preconceive

[,pri:kənˈsi:v]

v.

уяўля́ць сабе́ што напе́рад, загадзя́ рабі́ць высно́ву

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

prepaid

[,pri:ˈpeɪd]

v., p.t. and p.p. of prepay

запла́чаны напе́рад

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

forth

[fɔrӨ]

adv.

напе́рад; надале́й, у дале́йшым

•

- and so forth

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пакуля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

1. Пакаціцца куляючыся. Зіна наском туфля падбіла... [камень] і ён, падскокваючы, пакуляўся наперад. Грамовіч.

2. Куляцца некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паступова 1 ’паволі, патроху’ (КЭС, лаг.; Бяльк.). Укр. поступово ’тс’. Да паступовы < поступ (гл.). Сюды ж паступовасць ’павольны рух наперад’ (ТСБМ, Бяльк.).

Паступова 2 ’прагрэсіўна’ (Гарэц.). З польск. postępowy ’прагрэсіўны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кульбі́т

(фр. culbite)

акрабатычны пераварот-перакат наперад з апорай на рукі, галава прыціснута да грудзей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пражэкцёр

(фр. projecteur, ад лац. proiectus = кінуты наперад)

той, хто займаецца складаннем нязбытных, неабгрунтаваных праектаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

wybiegać

незак. выбягаць;

wybiegać naprzód перан. забягаць наперад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)