по́ўнач 1, ‑ы, ж.
1. Адзін з чатырох напрамкаў свету, супрацьлеглы поўдню. Я паспрабаваў абмацваць дрэвы ў надзеі на тое, што па імху на ствалах вызначу поўдзень і поўнач. Анісаў. Увесь май з поўначы налятаў калючы вецер, сек буйным дажджом адубелую за зіму зямлю. Асіпенка. На поўначы святлела паласа суцэльнай зары. Брыль. // Мясцовасць, частка краіны, мацерыка, размешчаная ў гэтым напрамку. Поўнач СССР.
2. Мясцовасць, краіна з халодным кліматам. // (з вялікай літары). Палярная зона зямнога шара; Арктыка.
по́ўнач 2, ‑ы, ж.
Сярэдзіна ночы, 12 гадзін ночы. Было за поўнач, калі скончыўся сход. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамяні́сты, ‑ая, ‑ае.
1. Які свеціцца праменямі, ад якога ідуць прамені. Зімняе сонейка рэдка калі бывае яркім, прамяністым. Краўчанка. // Поўны святла, ззяння, бляску. За акном разгараецца дзень прамяністы. Панчанка. Зыркаюць прамяністыя агні ў калгасным клубе. Пянкрат. // перан. Поўны радасці, шчасця і пад. Прамяністыя надзеі. Прамяністая будучыня. // перан. Напоўнены ўнутраным ззяннем (пра вочы). Цеплыня выходзіла і ад .. [Марынчынай] рукі, і ад гэтых слоў, і ад прамяністых вачэй. Хадкевіч.
2. Які разыходзіцца праменямі, нагадвае прамені. Жаўтаваты твар з прамяністымі маршчынамі вакол вачэй гаварыў, што нямала гора перанесла кабета. Васілевіч.
3. Спец. Які ўзнікае пры выпраменьванні. Прамяністая цеплыня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ру́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Разм.
1. Абваліцца, упасці пад дзеяннем уласнага цяжару. Дзверы затрашчалі і рухнулі. П. Ткачоў. Сцяна лёгка рухнула, і нейкая бэлька павісла на ствале гарматы. Грамовіч. Агонь жа тым часам разгараўся, вось-вось павінна была рухнуць страха. Кулакоўскі. // Упасці з шумам усім цяжарам (пра чалавека). Бандыт разгубіўся і рухнуў на снег. Броўка.
2. перан. Пераехаць існаваць, знікнуць. [Юстын:] — І раптам — вайна. Адразу ўсе планы, усё шчасце людское рухнула. Краўчанка. Рухнулі старыя Міхалавы ідэалы, рассыпаліся былыя надзеі, згінулі ранейшыя мары, пакінуўшы пасля сябе прыкрую памяць. Кудраўцаў. У лютым 1917 г. рухнуў царызм. Ліс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падава́ць I несов., в разн. знач. подава́ть; (в сторону, вперёд, назад — ещё) принима́ть; см. пада́ць;
◊ п. надзе́і — подава́ть наде́жды;
не п. го́ласу — не подава́ть го́лоса
падава́ць II сов., разг. (о многом) дать, разда́ть;
п. усі́м рыдлёўкі — дать (разда́ть) всем лопа́ты
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
разбуры́ць I сов.
1. разру́шить, развали́ть; разори́ть;
р. хлеў — разру́шить (развали́ть) сара́й;
р. птушы́нае гняздо́ — разори́ть пти́чье гнездо́;
2. перен. разру́шить, развали́ть;
р. гаспада́рку — разру́шить (развали́ть) хозя́йство;
3. перен. разру́шить;
р. пла́ны (надзе́і) — разру́шить пла́ны (наде́жды)
разбуры́ць II сов., тех. разбури́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
flicker
[ˈflɪkər]
1.
v.i.
1) мігце́ць; міга́ць, мігаце́ць (пра зо́ркі, слабо́е по́лымя)
2) лапата́ць, біць кры́ламі (пра пту́шку)
2.
n.
1) мігатлі́вае, трапятко́е сьвятло́ або́ по́лымя
2) про́бліск -у m., і́скра f. (надзе́і, ра́дасьці)
3) мірга́ньне n. (ве́йкамі, вачы́ма)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
вы́круціцца, ‑кручуся, ‑круцішся, ‑круціцца; зак.
1. Адкруціўшыся, выпасці, выняцца. Выкруціўся вінт.
2. Пры сцісканні кручэннем выпусціць ваду (пра бялізну). Сарочка добра выкруцілася.
3. Разм. Вывіхнуцца. Выкруцілася рука ў плячы.
4. Спрытна выслізнуць, вызваліцца ад каго‑н., з чаго‑н. [Лора] з усяе моцы рванулася ад .. [Вілюевіча], выкруцілася і пабегла ў клуб. Грамовіч.
5. перан. Выйсці з цяжкага, непрыемнага становішча. Выкруціцца з бяды. □ [Клава:] Сёння вам ад мяне не выкруціцца. Крапіва. Прыцягнутаму да суда містэру Крукеру ўдалося выкруціцца ад пакарання. Лынькоў.
6. Абл. Сысці, з’ехаць, знікнуць. [Старая] ўсё яшчэ не траціла надзеі, што Юзік, нарэшце, куды-небудзь выкруціцца, і тады ўся гаспадарка Піліпку застанецца. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
almost
[ˈɔlmoʊst]
adv.
ама́ль, блізу́, ма́ла не, бяз ма́ла, блі́зка што, ле́дзь не
I almost got lost in the forest — Я ма́ла не заблудзіўся ў ле́се
almost never — ама́ль ніко́лі
She has almost no hope — Яна́ ама́ль ня ма́е нія́кае надзе́і
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
разлете́ться сов., в разн. знач. разляце́цца, мног. паразлята́цца; (ускорить силу движения — ещё) разагна́цца;
пти́цы разлете́лись пту́шкі разляце́ліся (паразлята́ліся);
ли́стья разлете́лись лісты́ разляце́ліся (паразлята́ліся);
таре́лка разлете́лась вдре́безги тале́рка разляце́лася ўшчэнт;
наде́жды разлете́лись надзе́і разляце́ліся;
разлете́вшись, уда́риться о столб разляце́ўшыся (разагна́ўшыся), уда́рыцца аб слуп.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
possibility [ˌpɒsəˈbɪləti] n. магчы́масць, мажлі́васць;
infinite possibilities неабмежава́ныя магчы́масці;
beyond the bounds of possibility па-за ме́жамі магчы́масці;
exhaust all the possibilities вы́чарпаць усе́ магчы́масці;
explore/consider/investigate all the possibi lities вывуча́ць/разгляда́ць/дасле́даваць усе магчы́масці;
The plan has great possibilities. План адкрывае вялікія магчымасці;
There’s no possibility of recovery. Няма надзеі на папраўку.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)