Verbum

vain [veɪn] adj.

1. самаўлюбёны, славалюбі́вы; ганары́сты, пыхлі́вы;

as vain as a peacock надзьму́ты як інды́к

2. дарэ́мны, ма́рны;

vain hopes надзе́і, які́я не спра́ўдзіліся

♦

in vain дарма́, дарэ́мна, ма́рна;

take smb.’s name in vain спекулява́ць чыі́м-н. і́мем