недаква́шаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад недаквасіць.

2. у знач. прым. Атрыманы ў выніку недастатковай закваскі. Недаквашаная аўчына. Недаквашанае малако.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

састо́ены, ‑ая, ‑ае.

Які пасля стаяння даў асадак. Састоены раствор. // Які, стоячы, дайшоў да такой ступені, каб зверху сабралася смятана. Састоенае малако.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zsiadły

кіслы;

~е mleko — кіслае малако; сыракваша

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пазліва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Зліць з розных пасудзін у адну ўсё, многае.

П. малако ў бітон.

2. Зліць адкуль-н. усё, многае.

П. ваду з радыятараў.

3. перан. Злучыць у адно цэлае ўсё, многае.

П. атрады ў брыгаду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ператапі́ць¹, -таплю́, -то́піш, -то́піць; -то́плены; зак., што.

1. Апрацаваць тапленнем.

П. сала.

2. Празмерна адтапіць моцным награваннем (пра кіслае малако).

|| незак. перато́пліваць, -аю, -аеш, -ае і ператапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. перато́пліванне, -я, н. і перато́пка, -і, ДМ -пцы, ж. (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абсо́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. абсох, ‑сохла; зак.

Зрабіцца сухім, высахнуць зверху. Зямля абсохла. На ветры вопратка хутка абсохла. □ [Раман] заўважыў на Асташонку мокрую кашулю і пацікавіўся: — Дзе гэта ты так выкупаўся, што яшчэ не абсох? Ваданосаў. // Высахнуць (пра вадкасць, што знаходзіцца на паверхні чаго‑н.). На аўсе яшчэ не абсохла раса. Крапіва.

•••

Малако на губах не абсохла гл. малако.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́рыць ​1, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Аб’яднаць у пару для сумеснай работы, дзеянняў. А тут Мохава спарылі з Гузоўскім, нядрэнна будуць працаваць. Шынклер.

спа́рыць ​2, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

1. Зварыць, утушыць у закрытым посудзе. Спарыць рэпу. □ [Дзед:] — Парсюкам бульбу пасекчы трэба. Марыля спарыла. Караткевіч.

2. Закіпяціць (малако). Спарыць малако.

3. Пашкодзіць хамутом, падсядзёлкам. Спарыць спіну каню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

milk

[mɪlk]

1.

n.

малако́ n.

2.

v.t.

1) даі́ць

2)

а) выця́гваць сок з чаго́

б) выця́гваць інфарма́цыю, сі́лы, гро́шы з каго́

3.

v.i.

дава́ць малако́ (пра жывёліну)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

мало́дзіва, ‑а, н.

Падобная на малако вадкасць, якая выдзяляецца груднымі залозамі ў жанчын і самак млекакормячых перад родамі і некалькі дзён пасля родаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перажлу́кціць, ‑кчу, ‑кціш, ‑кціць; зак., што.

Разм.

1. Вымачыць у шчолаку ўсё, многае. Перажлукціць усю бялізну.

2. Паліць усё, многае. Перажлукціць усё малако.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)