be keen about
мо́цна любі́ць што, заўзя́та захапля́цца чым
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
luxurious
[lʌgˈʒʊriəs]
adj.
1) раско́шны; які́ лю́біць раско́шу
2) раско́шны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Любжа́ць ’кахаць, любіць’ (ашм., Сцяшк. Сл.). Да лю́бжа (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ап’яне́нне, ‑я, н.
1. Стан паводле знач. дзеясл. ап’янець.
2. перан. Захапленне, экстаз, самазабыццё. Любіць музыку да ап’янення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плятка́р, плеткара, м.
Той, хто любіць пляткарыць. Хочацца голасна сказаць усім гэтым плеткарам, што яны лгуць, брэшуць! Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
lieb
a мі́лы, дарагі́, любі́мы
es ist mir ~ — мне прые́мна
~ behálten* — любі́ць паране́йшаму [як і ране́й], не разлюбі́ць
~ gewínnen* — палюбі́ць, пакаха́ць
~ háben* — любі́ць, каха́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ветралюб (паэт.) ’дуб’ (КТС). Новаўтварэнне ад вецер і любіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адда́на нареч. пре́данно; (чрезвычайно сильно — ещё) стра́стно;
а. служы́ць наро́ду — пре́данно служи́ть наро́ду;
а. любі́ць радзі́му — стра́стно люби́ть ро́дину
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
гарапа́шны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Бедны, гаротны. Гарапашны чалавек. □ Цяжкае гарапашнае жыццё навучыла Дзям’яна любіць і паважаць чалавека працы. Хромчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
варкату́н, ‑а, м.
Той, хто любіць варкатаць, хто заўсёды варкоча. І злуецца варкатун, На свой лёс, на макрату. Шушкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)