плод, ‑а, М ‑дзе; мн. плады, ‑оў, м.

1. Частка расліны, якая развіваецца з кветкі (завязі) і змяшчае ў сабе насенне. Плод сланечніка. // Ядомая частка некаторых раслін, якая развілася з кветкі (завязі). Старыя яблыні і грушы не маюць догляду і даюць мала пладоў. Бядуля.

2. Зародак дзіцяняці ў чалавека і млекакормячых.

3. перан. Вынік, прадукт якой‑н. дзейнасці. Глянь, як горда жыве маладая сталіца, Як шчасліва плады сваёй працы нясе... Звонак.

•••

Пажынаць плады гл. пажынаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ператапта́ць, ‑тапчу, ‑топчаш, ‑топча; зак., што.

1. Змяць, памяць нагамі ўсё, многае. Ператаптаць усе кветкі.

2. Разм. Прайсці, пахадзіць па многіх дарогах, шляхах, пабываць у розных месцах. Нямала ён сцежак ператаптаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацяні́ць, ‑цяню, ‑ценіш, ‑ценіць; зак., каго-што.

Засланіць, загарадзіць ад святла, пакрыўшы ценем. Дрэва зацяніла кветкі. □ Сасна дасягнула такой вышыні, што суседнія дрэвы ўжо не маглі перарасці і зацяніць яе. Гавеман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

calyx

[ˈkeɪlɪks]

n., pl. calyxes or -ces

1) Bot. падвяно́чак -ка m. (кве́ткі)

2) Anat., Zool. рэ́пка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

garden stuff

1) гаро́дніна, зеляні́на f.

2) кве́ткі pl.

3) зе́лень f. (лі́сьце дрэ́ваў, кусто́ў; трава́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

roztwierać

незак.

1. адчыняць (пра дзверы і інш.);

2. растульваць (пра кветкі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Салісо́ўка ’хустка ў кветкі’ (Сл. Брэс.). Відаць з шаліноўка (гл.); да замены ш/с параўн. сапель ’шуфель’. Магчыма, паўплывала мусліноўка (гл. муслін).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

завяда́нне н.

1. (пра кветкі) Verwélken n -s; Verblühen n -s;

2. (пра чалавека) Wélken n -s; Dahínsiechen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гірля́нда

(іт. ghirlanda)

1) сплеценыя ў выглядзе стужкі кветкі і зелень;

2) архіт. арнамент, узор у выглядзе перапляценняў кветак і зеляніны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

некта́р

(гр. nektar)

1) напітак багоў у старажытнагрэчаскай міфалогіі, які даваў ім бессмяротнасць;

2) салодкі сок, які выдзяляюць кветкі меданосных раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)