éinschiffen
1.
vt грузі́ць (на) су́дна; рабі́ць паса́дку на су́дна
2.
(sich) садзі́цца на карабе́ль [на парахо́д]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ло́цман, ‑а, м.
1. Асоба, якая добра ведае мясцовыя ўмовы плавання і праводзіць судны па фарватэры. Морскі лоцман. Рачны лоцман. □ Салул і яго сябры .. здолелі правесці карабель там, дзе не правёў бы яго самы спрактыкаваны лоцман. «Полымя».
2. Невялікая марская рыба сямейства стаўрыдавых, якая суправаджае на далёкія адлегласці караблі і буйных рыб.
[Гал. loodsman.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
aground
[əˈgraʊnd]
adv., adj.
на меліну́; на меліне́
The ship ran aground — Карабе́ль сеў на меліну́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
navigable
[ˈnævɪgəbəl]
adj.
1) суднахо́дны, прыда́тны для навіга́цыі (пра раку́)
2) прыда́тны для марапла́ваньня (пра карабе́ль)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sunken
[sʌŋkən]
adj.
1) зато́плены
a sunken ship — зато́плены карабе́ль
2) запа́лы
sunken cheeks — запа́лыя шчо́кі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
aground [əˈgraʊnd] adj., adv. на ме́лі; на мель;
be aground сядзе́ць на ме́лі (таксама перан.);
run aground се́сці на мель;
The ship ran aground. Карабель сеў на мель.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Strand
m -(e)s, Strände марскі́ бе́раг, пляж
ein Schiff geríet [lief] auf ~ — карабе́ль сеў на мель
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Бу́сы ’пацеркі’ (Інстр. I, Сакал., Бяльк.). Рус. бу́сы, укр. бу́си. Слова, пашыранае пераважна на рускай моўнай тэрыторыі. У бел. мове, здаецца, з рус. Паходжанне слова няяснае. ёсць версія пра сувязь з *biserъ ’бісер’ (гл.); так Праабражэнскі, 1, 55; Шанскі, 1, Б, 237; Гараеў, 17. Супраць Фасмер, 1, 252; Бернекер, 58; Рудніцкі, 270. Сабалеўскі (РФВ, 67, 214) звязаў слова з бу́са ’лодка, карабель’ (< сканд. моў), па падабенству ракавін, з якіх рабіліся пацеркі, з лодкамі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
pojazd, ~u
м.
1. экіпаж;
2. транспартны сродак;
pojazd kosmiczny — касмічны карабель;
pojazd mechaniczny — аўтатранспартны сродак
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
затану́ць, ‑тану, ‑тонеш, ‑тоне; зак.
Пайсці, апусціцца на дно ракі, возера, мора і пад.; патануць. Карабель затануў. □ Куст, вырваны.. з зямлі, раптам паплыў на сярэдзіну і там затануў. Лупсякоў. Ці то паром быў перагружаны, а можа проста няспраўны, але ён затануў. Васілеўская. // Загінуць, апусціўшыся ў ваду; утапіцца. На вачах у мяне байдарка і пяць паляўнічых затанулі. Бяганская.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)