smaczny

смачны;

smaczny kąsek — смачны кавалак;

smacznego! — смачна есці!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аддзяўбці, ‑бу, ‑беш, ‑бе; ‑дзяўбём, ‑дзеўбяце; зак., што.

1. Аддзяліць, адкусіць дзюбай; здзяўбці (аб птушках).

2. Аддзяліць дзяўбаннем. Аддзяўбці кавалак лёду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акраец, ‑райца, м.

Кавалак хлеба, пірага, булкі, адрэзаны ад непачатага краю. Акраец хлеба. Адрэзаць (адкроіць) акраец. ▪ На адным канцы століка ляжаў загорнуты ў далікатны абрус акраец хлеба. Колас. // Кавалак хлеба. Хоць ёсць у запасе ў нас леташні хлеб, Ды з новага ўраджаю Спяклі мы, і вось на вячэрнім стале Ляжыць перад намі акраец. Танк. // Паэт. Што‑н. падобнае на акраец хлеба. Акраец пачырванелага сонца ўжо ледзь віднеўся з-за эглайнаўскай вежы. Броўка.

•••

Свой акраец хлеба — хлеб, кавалак хлеба; хлеб як сродак існавання. Мець свой акраец хлеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наварыць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. чаго. Нагатаваць у патрэбнай колькасці.

    • Н. варэння.

  2. чаго. Наплавіць у нейкай колькасці.

    • Н. сталі.

  3. Апрацоўваючы металічны прадмет, прыварыць кавалак металу.

    • Н. нарог.

|| незакончанае трыванне: наварваць.

|| назоўнік: наварка і наварванне.

|| прыметнік: наварны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

парус назоўнік | мужчынскі род

Умацаваны на мачце вялікі кавалак тоўстай тканіны, які надзімаецца ветрам і прыводзіць у рух судна.

  • Ісці на ўсіх парусах.
  • Падняць парусы (паставіць і разгарнуць парусы на судне).

|| прыметнік: парусны.

  • П. спорт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

◎ Пля́са ’кавалак’ (гродз., Сл. ПЗБ). У выніку кантамінацыі польск. płosa ’палоска’ і плястар ’кавалак мёду’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ашчэпак, ‑пка, м.

Разм. Кавалак чаго‑н., які адкалоўся, адшчапіўся ад большага кавалка. У адной руцэ [першабытныя людзі] трымаюць вялікі кавалак мяса, а ў другой — тонкі і востры ашчэпак крэменю. В. Вольскі. // Кавалачак чаго‑н. разбітага. Ашчэпкі пасуды — работа выдатных калхідскіх ганчароў і керамікаў; манеты Аляксандра Македонскага, Нерона, Мітрыдата — па гэтым можна чытаць гісторыю Калхіды. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абшарнік, ‑а, м.

Уладальнік вялікіх абшараў зямлі; памешчык. [Юліян Козіч] пачаў расказваць, які ладны кавалак зямлі адрэзалі яму ад масіваў былога абшарніка Едкі. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

посцілка назоўнік | жаночы род

Лёгкая саматканая коўдра або прасціна, якую рассцілаюць на пасцель, якой накрываюць ці засцілаюць ложак, або кавалак тканіны, якой накрываецца ці завешваецца што-н.

  • Ткаць посцілкі.
  • Завесіць ложак посцілкай.
  • Снежная п. (пераноснае значэнне).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

tablet [ˈtæblət] n.

1. пліта́, до́шчачка (з надпісам)

2. мемарыя́льная до́шка

3. табле́тка, пілю́ля

4. кава́лак, плі́тка, брусо́к;

a tablet of chocolate плі́тка шакала́ду

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)