займеннік - Пошук

сякі́-такі́

займеннік, няпэўны, безасабовы

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сякі́-такі́	сяка́я-така́я	сяко́е-тако́е	сякі́я-такі́я
Р.	сяко́га-тако́га	сяко́й-тако́й сяко́е-тако́е	сяко́га-тако́га	сякі́х-такі́х
Д.	сяко́му-тако́му	сяко́й-тако́й	сяко́му-тако́му	сякі́м-такі́м
В.	сяко́га-тако́га (адуш.) сякі́-такі́ (неадуш.)	сяку́ю-таку́ю	сяко́е-тако́е	сякі́х-такі́х сякі́я-такі́я
Т.	сякі́м-такі́м	сяко́й-тако́й сяко́ю-тако́ю	сякі́м-такі́м	сякі́мі-такі́мі
М.	сякі́м-такі́м	сяко́й-тако́й	сякі́м-такі́м	сякі́х-такі́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

такі́-сякі́

займеннік, няпэўны, безасабовы

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	такі́-сякі́	така́я-сяка́я	тако́е-сяко́е	такі́я-сякі́я
Р.	тако́га-сяко́га	тако́й-сяко́й тако́е-сяко́е	тако́га-сяко́га	такі́х-сякі́х
Д.	тако́му-сяко́му	тако́й-сяко́й	тако́му-сяко́му	такі́м-сякі́м
В.	тако́га-сяко́га (адуш.) такі́-сякі́ (неадуш.)	таку́ю-сяку́ю	тако́е-сяко́е	такі́х-сякі́х такі́я-сякі́я
Т.	такі́м-сякі́м	тако́й-сяко́й тако́ю-сяко́ю	такі́м-сякі́м	такі́мі-сякі́мі
М.	такі́м-сякі́м	тако́й-сяко́й	такі́м-сякі́м	такі́х-сякі́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

такі́-та

займеннік, няпэўны, 3-я асоба

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	такі́-та	така́я-та	тако́е-та	такі́я-та
Р.	тако́га-та	тако́й-та тако́е-та	тако́га-та	такі́х-та
Д.	тако́му-та	тако́й-та	тако́му-та	такі́м-та
В.	тако́га-та (адуш.) такі́-та (неадуш.)	таку́ю-та	тако́е-та	такі́х-та такі́я-та
Т.	такі́м-та	тако́й-та тако́ю-та	такі́м-та	такі́мі-та
М.	такі́м-та	тако́й-та	такі́м-та	такі́х-та

Крыніцы: krapivabr2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Дзе ’дзе’. Укр. де, рус. где, польск. gdzie, чэш. kde, балг. де, къдѐ, ст.-слав. къде. Прасл. *къ‑de (пытальны займеннік *kъ‑ + частка ‑de). Параўн. ст.-інд. kúha (*kúdha) ’тс’, авест. kudā і г. д. Слаўскі, 1, 271; Траўтман, 144; Бернекер, 1, 674–675; Фасмер, 1, 400.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

асабо́вы

1. (относящийся к лицам) ли́чный;

а. склад — ли́чный соста́в;

2. грам. ли́чный;

а. займе́ннік — ли́чное местоиме́ние;

3. бухг. лицево́й;

а. раху́нак — лицево́й счёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адно́сны в разн. знач. относи́тельный;

~ная вільго́тнасць — относи́тельная вла́жность;

дабрата́ яго́ ~ная — доброта́ его́ относи́тельная;

○ а. займе́ннік — грам. относи́тельное местоиме́ние;

а. прыме́тнік — относи́тельное прилага́тельное

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

указа́льны Zéige-; Ánzeiger-;

указа́льны па́лец Zéigefinger m -s, -;

указа́льная стрэ́лка Zéiger m -s, -;

указа́льны займе́ннік грам Demonstratívpronomen n -s, - і -mina, hínweisendes Fürwort

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

вопроси́тельный

1. пыта́льны, запыта́льны;

вопроси́тельный знак грам. пыта́льнік;

вопроси́тельное предложе́ние грам. пыта́льны сказ;

вопроси́тельное местоиме́ние грам. пыта́льны займе́ннік;

2. (испытующий) дапы́тлівы, запы́тлівы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмо́ўны, -ая, -ае.

1. Які змяшчае ў сабе адмаўленне.

А. адказ.

А. займеннік.

2. Дрэнны, варты асуджэння.

А. персанаж у п’есе.

3. У матэматыцы: які ўяўляе сабой велічыню, узятую са знакам мінус, меншую за нуль.

А. лік.

4. Суадносны з такім відам электрычнасці, матэрыяльныя часціцы якога з’яўляюцца электронамі (спец.).

А. электрычны зарад.

5. Які паказвае на адсутнасць чаго-н., процілеглы чаканаму.

А. вынік.

6. Неадабральны, асуджальны.

А. водгук.

Адмоўная рэцэнзія.

7. у знач. наз. адмо́ўнае, -ага. Тое, што характарызуецца адмоўнымі якасцямі; процілеглае дадатнаму.

Бачыць ва ўсім толькі адмоўнае.

|| наз. адмо́ўнасць, -і, ж. (да 1, 2 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прынале́жны

1. (да чаго) принадлежа́щий (к чему);

2. (да чаго) прича́стный (к чему);

лю́дзі, ~ныя да літарату́ры — лю́ди, прича́стные к литерату́ре;

3. грам. притяжа́тельный;

п. займе́ннік — притяжа́тельное местоиме́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Verbum