навядзьма́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., чаго.
Разм. Выклікаць што‑н. вядзьмарствам. — Толькі дажджу не навядзьмарце! — мацней гукнуў Сяргей, заходзячы на двор. Сіўцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прачыні́ць, ‑чыню, ‑чыніш, ‑чыняць; зак., што.
Не поўнасцю адчыніць. Ганна прачыніла дзверы, бокам праціснулася на двор. Місько. [Міхась:] — Душна тут. Прачыні акно. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
развідне́цца, ‑еецца; безас. зак.
Тое, што і развіднець. Нарэшце ранічкаю, калі не зусім яшчэ развіднелася, Саўка асмеліўся зайсці ў Цімохаў двор. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэкрэа́цыя, ‑і, ж.
Уст. Перапынак паміж урокамі ў школе. Пачалася вялікая рэкрэацыя. Гімназісты, карыстаючыся трыццаццю хвілінамі перапынку, сыпанулі на сонечны двор. Караткевіч.
[Ад лац. recreatio — адпачынак.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́нны
1. в разн. знач. ко́нный;
к. двор — ко́нный двор;
к. заво́д — ко́нный заво́д;
ко́нная се́ялка — ко́нная се́ялка;
к. а́трад — ко́нный отря́д;
ко́нная эстафе́та — ко́нная эстафе́та;
2. в знач. сущ. ко́нный;
◊ пе́шы ко́ннаму не тава́рыш — погов. пе́ший ко́нному не това́рищ
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
зву́зіць, звужу, звузіш, звузіць; зак., што.
1. Зрабіць вузкім або вузейшым; зрабіць занадта вузкім. Звузіць штаны. □ — Ёсць у чалавека свой двор, агарод, — капай сабе там хоць дзесяць паграбоў. Дык жа не, на агародзе месца шкада, двор звузіў — двум чалавекам размінуцца нельга. Кулакоўскі.
2. перан. Паменшыць, скараціць, абмежаваць. Слабае веданне жыцця ў сваю чаргу звузіла гарызонты бачання рэчаіснасці. «ЛіМ».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
согна́ть сов.
1. в разн. знач. сагна́ць, мног. пазганя́ць;
согна́ть с ме́ста сагна́ць з ме́сца;
согна́ть скот в оди́н двор сагна́ць (пазганя́ць) жывёлу ў адзі́н двор;
согна́ть борода́вку сагна́ць баро́даўку;
2. (прогнать) разг. прагна́ць, мног. папраганя́ць;
согна́ть со слу́жбы прагна́ць са слу́жбы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
каро́ўнік, ‑а, м.
Памяшканне, хлеў для кароў і быкоў. Паблізу рачулкі размяшчаўся гаспадарчы двор — канюшня галоў на сорак, кароўнік і свінарнік, кармакухня. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
парако́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Воз, павозка, запрэжаныя парай коней. На настаўніцкі двор уз’ехала натоптаная сенам скарбовая параконка. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свабадне́ць, ‑ее, безас. незак.
Рабіцца больш свабодным, прасторным. Калі гару з расадай выцягваюць з доміка ў двор, у пакойчыках неяк незвычайна свабаднее. Мехаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)