страхава́ць, страхую, страхуеш, страхуе; незак., каго-што.

1. Праводзіць страхаванне (у 2 знач.), заключаць дагавор аб страхаванні. Страхаваць жыццё. Страхаваць багаж. Страхаваць маёмасць. Страхаваць будынак ад пажару.

2. Спец. Засцерагаць ад няшчасных выпадкаў пры выкананні гімнастычных практыкаванняў, цыркавых нумароў і пад. Страхаваць гімнаста.

3. перан. Засцерагаць ад чаго‑н. (непрыемнага, непажаданага). Вы не зусім правільна зрэагавалі на гэты выпадак — трэба было страхаваць сябе ад новага «ЧП» не суровымі вымовамі. Дадзіёмаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тракта́т

(лац. tractatus = абмеркаванне, разгляд)

1) навуковая праца, у якой разглядаецца асобнае пытанне ці праблема (напр. філасофскі т.);

2) міжнародны дагавор, пагадненне (напр. мірны т.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

wypowiedzieć

зак.

1. выказаць;

2. аб(явіць;

wypowiedzieć wojnę — аб(явіць вайну;

wypowiedzieć umowę — дэнансаваць дагавор;

wypowiedzieć pracę — звольніць з працы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

канцэ́сія

(лац. concessio = дазвол, уступка)

1) дагавор аб перадачы замежнай фірме ў эксплуатацыю на пэўны тэрмін прыродных багаццяў, прадпрыемстваў і іншых гаспадарчых аб’ектаў, якія належаць дзяржаве;

2) прадпрыемства, якое арганізавана на аснове такога дагавору.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кабала́

(тур. kabala, ад ар. kabal = дагавор аб куплі-продажы)

1) даўгавое абавязацельства ў Вялікім княстве Літоўскім (XIV—XVII стст.);

2) перан. поўная, крайне цяжкая эканамічная залежнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

транса́кцыя

(лац. transactio = здзелка)

1) дагавор (палітычны, юрыдычны), які суправаджаецца ўзаемнымі ўступкамі;

2) банкаўская аперацыя, перавод грашовых сродкаў (у тым ліку за мяжу) для якіх-н. мэт.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

cancel [ˈkænsl] v.

1. адмяня́ць, касава́ць, анулява́ць;

cancel a contract скасава́ць кантра́кт;

cancel a debt анулява́ць доўг;

cancel an order адмяні́ць зака́з;

cancel a treaty анулява́ць/скасава́ць дагаво́р

2. выкрэ́сліваць, выкасо́ўваць (напісанае)

3. пагаша́ць (паштовыя маркі)

cancel out [ˌkænslˈaʊt] phr. v. ураўнава́жваць, збалансо́ўваць; нейтралізава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

negotiate [nɪˈgəʊʃieɪt] v.

1. ве́сці перамо́вы/перагаво́ры, абмярко́ўваць умо́вы; дамаўля́цца;

negotiate with smb. for/about smth. ве́сці перамо́вы з кім-н. аб чым-н.;

negotiate a contract/an agreement заключа́ць кантра́кт/дагаво́р

2. перабіра́цца, перапраўля́цца; пераадо́льваць (перашкоды, цяжкасці);

negotiate a wall перабіра́цца/перала́зіць це́раз сцяну́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

касава́ць, касую, касуеш, касуе; незак., што.

1. Выкрэсліваць, закрэсліваць. [Сымон] борздзенька перапраўляў тэкст, мяняў словы, выразы, касаваў цэлыя строфы. Колас.

2. Адмяняць, ліквідаваць, спыняць дзеянне чаго‑н. Касаваць пастанову. Касаваць дагавор. Касаваць шлюб. □ — І каб дзядзю Мішу далі права, што дазваляць, а што касаваць, — умяшаўся ў размову Смаляк, — ён зруйнаваў бы ўсе стадыёны і спорт-пляцоўкі. Паслядовіч.

3. Пераглядаць, апратэстоўваць рашэнне суда ў касацыйным парадку.

4. Абл. Рабіць непрыкметным, адсоўваць на задні план. Дзеці — два шустрыя, чарнявыя хлапчукі — напалавіну касавалі бяду. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рынг

(англ. ring)

1) агароджаная канатам пляцоўка для боксу;

2) кароткачасовы дагавор паміж прадпрымальнікамі з мэтай атрымаць прыбытак шляхам скупкі тавару на рынку і наступнага продажу яго па больш высокіх цэнах.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)