некульту́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца на нізкім узроўні культуры, адсталы.

2. Які не мае культурных звычак; грубы. Некультурны чалавек. // Які не адпавядае правілам паводзін культурных людзей. Некультурныя звычкі.

3. Спец. Які не разводзіцца чалавекам; дзікі, не акультураны чалавекам (аб раслінах).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вульга́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Пошлы, непрыстойны, грубы. Вульгарны танец. Вульгарны выраз.

2. Спрошчаны да крайнасці, да скажэння сэнсу. Вульгарны матэрыялізм. Вульгарны сацыялагізм. □ — Мастацтва не можа цярпець вульгарнай просталінейнасці, — сказаў .. [мастак] прыяцелю і ступіў крок наперад, даючы зразумець, што галоўнае сказана ім. Скрыган.

[Ад лац. vulgaris — агульнанародны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

coarse

[kɔrs]

adj.

1) буйны́

coarse salt — буйна́я соль

coarse sand — буйны́ пясо́к

2) грубы́, неапрацава́ны

coarse cloth — грубо́е палатно́

3) про́сты; благо́га гату́нку

4) недаліка́тны, грубы́, прыміты́ўны, вульга́рны

coarse manners — грубы́я мане́ры

coarse features — недаліка́тныя ры́сы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Сугру́б ’скрутак палатна і інш.’ (ТС), ’кавалак палатна для бялення’: на два сугру́бы разрэзаў (стол., ЛА, 4). Фанетычна змешанае сугроб (гл.), параўн. укр. дыял. сугро́б ’сувой палатна’, магчыма, пад уплывам грубы ’тоўсты’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ва́рвар

(гр. barbaros = чужаземец)

1) некультурны чалавек (у старажытных грэкаў і рымлян — усякі чужаземец, чужы іх культуры);

2) грубы, жорсткі чалавек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вульга́рны

(лац. vulgaris = просты, звычайны)

1) грубы, непрыстойны (напр. в. выраз, в-ыя манеры);

2) спрошчаны да скажэння (напр. в. матэрыялізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

grubiański

grubiańsk|i

грубы;

~ie wymysły — грубая лаянка;

po ~u — груба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

animal​2 [ˈænɪməl] adj.

1. жывёльны (які мае адносіны да жывёл)

2. жывёльны, гру́бы, ні́зкі;

animal desires/instincts жывёльныя пабуджэ́нні/інсты́нкты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rustic​2 [ˈrʌstɪk] adj.

1. про́сты; несапсава́ны;

rustic simplicity вяско́вая прастата́

2. гру́бы, нечаса́ны;

a rustic bridge мост з нечаса́нага ле́су

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ку́кіш, ‑а, м.

Разм. Складзеная ў кулак рука з прасунутым вялікім пальцам паміж указальным і сярэднім як грубы жэст у знак здзеку, пагардлівай адмовы; фіга.

•••

Кукіш з’есці гл. з’есці.

Кукіш з маслам — зусім нічога (не даць, не зарабіць, не атрымаць і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)