understate [ˌʌndəˈsteɪt] v.

1. выка́звацца стры́мана, недагаво́рваць;

understate one’s views не выка́зваць по́ўнасцю свой пункт гле́джання

2. прымянша́ць, заніжа́ць;

She understated her age on the census form. Яна прыменшыла свой узрост на бланку перапісу.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bekúnden

vt

1) паведамля́ць (што-н.), выка́звацца (наконт чаго-н.)

2) выяўля́ць, выка́зваць, дэманстрава́ць (сімпатыю і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

выка́званне ср.

1. выска́зывание, выраже́ние, изложе́ние;

2. выраже́ние, изъявле́ние; обнаруже́ние;

3. выраже́ние; принесе́ние; излива́ние;

1-3 см. выка́зваць 1, 3, 4;

4. выска́зывание; (публичное — ещё) выступле́ние;

запіса́ць в. пісьме́нніка на плёнку — записа́ть выступле́ние писа́теля на плёнку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

zwierzać się

незак. давярацца; прызнавацца; выказваць (адкрываць) свае думкі; дзяліцца сваімі думкамі;

zwierzać się z czego — прызнавацца ў чым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

облека́ть несов.

1. (одевать) уст. адзява́ць;

2. перен. (покрывать) пакрыва́ць; (окутывать) ахіна́ць;

3. перен. (воплощать) увасабля́ць; (выражать) выка́зваць; надава́ць (што);

4. перен. (наделять) надзяля́ць (чым); см. обле́чь​I;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

спачува́нне н Téilnahme f -, -n, Mítgefühl n -(e)s (спагада); Wóhlwollen n -s (добразычлівасць); Verständnis n -ses (разуменне); Sympathíe f - (сімпатыя);

выка́зваць спачува́нне sein Mítgefühl [Béileid] áusdrücken;

не сустрэ́ць [не знайсці́] спачува́ння kein Verständnis [kéinen Ánklang] fínden*; auf ein Unverständnis [Áblehnung] stóßen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

плява́цца, плююся, плюешся, плюецца; плюёмся, плюяцеся; незак.

1. Выкідваць, выдаляць з рота сліну, макроту і пад. Усё радзей і радзей выходзіў за вёску ў сасняк Захар’я, усё часцей і часцей кашляў і пляваўся крывёю. Пянкрат. // Пырскаць слінай у час размовы.

2. Пляваць адзін на аднаго.

3. перан. Выказваць нездавальненне чым‑н., абурэнне. Як ні пляваўся, ні лаяўся [дзед], а давялося на гэты раз схадзіць ужо ў сельсавет. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сычэ́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.

1. Утвараць гукі, падобныя да гука «с». [Сабака] кідаўся на вароты, на шчыльныя веснічкі, і ўжо не брахаў, а сычэў. Сабаленка. Сычэлі нябачныя ў траве конікі. Сачанка. На двары Галя спыняецца. У руках у яе кацялок, у ім ззяе і сычыць вуголле. Карпюк.

2. Разм. Выказваць нездавальненне, злоснічаць (звычайна спадцішка). — Гэй, гэй, бабулька, не сычы! Юнацтва двойчы не прыходзіць. Дудар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уні́клівы, ‑ая, ‑ае.

1. Які пазбягае прама і адкрыта выказваць свае думкі. // Непрамы, пазбаўлены шчырасці. Уніклівы адказ.

2. Які глыбока ўнікае ў сутнасць справы; дапытлівы. Не было больш цярплівага, памяркоўнага «экскурсавода», быў начальнік будоўлі: патрабавальны, уніклівы чалавек, якому да ўсяго ёсць справа. Дадзіёмаў. [Рыбак] гутарыць з дзецьмі, якія абступілі яго лодку, і ахвотна, цярпліва адказвае на іх бясконцыя, уніклівыя запытанні. В. Вольскі. // Праніклівы. Уніклівая думка чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

áussprechen

*

1.

vt вымаўля́ць; выка́зваць

éinen Wunsch ~ — выка́зваць жада́нне

2.

vi

1) пераста́ць гавары́ць, зако́нчыць прамо́ву

2) дагавары́ць да канца́

lássen Sie ihn ~ — да́йце яму́ дагавары́ць

3.

(sich) выка́звацца

1.

(für A) у падтры́мку (чаго-н.)

2) праяўля́цца, выяўля́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)