confident

[ˈkɑ:nfɪdənt]

1.

adj.

1) пэ́ўны, перакана́ны

2) саманадзе́йны

3) зана́дта пэ́ўны, зухва́лы

2.

n.

блі́зкі, даве́раны ся́бра; блі́зкая сябро́ўка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

contiguous

[kənˈtɪgjuəs]

adj.

1) суме́жны, прыле́глы

to be contiguous — межава́цца

2) Geom. прыле́глы

contiguous angles — прыле́глыя куты́

3) блі́зкі, сусе́дні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

buddy

[ˈbʌdi]

n., pl. -dies informal

1) блі́зкі ся́бра, кале́га -і m.

2) Sl. хло́пча, бра́це, бра́тка, чалаве́ча (як зваро́т)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

adjacent

[əˈdʒeɪsənt]

adj.

блізкі́; прыле́глы; сусе́дні; суме́жны

The farm adjacent to ours has been sold — Сусе́дняя да нас фа́рма прада́дзеная

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

east1 [i:st] n. усхо́д;

the Far/Middle East Далёкі/Блі́зкі Усхо́д

East or West home is best ≅ у гасця́х до́бра, а до́ма лепш; до́бра гасцява́ці, а ле́пей у ро́днай ха́це

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

*Но́раччу, норэччу ’настойліва, заўзята’ (ТС). Няясна; зыходны назоўнік *норэч ’ахвота; настойлівасць, заўзятасць’ быў бы блізкі да літ. norėti ’жадаць, хацець’, norėtis ’хацецца’, noras !жаданне, ахвота’, параўн. таксама noriai ’ахвотна’. Ці не сюды ж і славен. norėti ’дурэць, губляць галаву, захапляцца’ і асабліва noriau ’бойкі, гарэзлівы’, якія Бязлай (2, 227) выводзіць з ням. (баварска-аўстрыйскага) Narr, дыял. nęr ’дурны’?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

najbliższy

самы блізкі; найбліжэйшы;

w ~ch dniach — у найбліжэйшыя дні;

w ~m czasie — у найбліжэйшы час

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Hnterbliebene

sub m, f -n, -n блі́зкі свая́к нябо́жчыка, блі́зкая свая́чка нябо́жчыка; pl сям’я́ нябо́жчыка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ды¹, злуч.

1. спалучальны. Ужыв. для сувязі аднародных членаў сказа і цэлых сказаў; адпавядае па знач. злучніку «і».

Дзень ды ноч.

Журботна гудзелі правады ды стукалі вароты.

2. далучальны. Далучае сказы і члены сказа, якія дапаўняюць, развіваюць ці паясняюць раней выказаную думку.

Пайшоў снег, ды яшчэ які снег.

3. супраціўны. Ужыв. для далучэння сказаў або асобных членаў сказа са знач. супрацьпастаўлення; блізкі па знач. да злучнікаў «але», «аднак».

Людзі паміралі, ды не спынялі барацьбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кро́ўны і (разм.) крэ́ўны, -ая, -ае.

1. Родны па крыві; які паходзіць ад адных продкаў.

К. брат.

Кроўная радня.

2. перан. Вельмі блізкі, цесны, моцны, непарушны.

Кроўная сувязь пісьменніка з народам.

Кроўна (прысл.) зацікаўлены ў чым-н.

Кроўная крыўда — цяжкая, якая глыбока кранае.

Кроўная помста — помста забойствам за забойства сваяка як перажытак родавага ладу.

Кроўныя грошы (разм.) — грошы, нажытыя сваёй працай.

|| наз. кро́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.) і крэ́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)