motor

[ˈmoʊtər]

1.

n.

1) рухаві́к -а́ m., мато́р -а m.

2) аўтамабі́ль -я m.

2.

adj.

мато́рны (пра ло́дку); ру́хальны (пра нэ́рв, му́скул)

3.

v.

е́хаць аўтамабі́лем

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

flip [flɪp] v.

1. падкіда́ць, падкі́дваць уве́рх (што-н. лёгкае)

2. (on/off) націска́ць (на кнопку, выключальнік і да т.п.); пстры́каць

3. раззлава́цца; пстры́каць, фы́ркаць

flip over [ˌflɪpˈəʊvə] phr. v.

1. пераго́ртваць (старонкі кнігі)

2. перакулі́цца; перавярну́цца (пра аўтамабіль)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vintage

[ˈvɪntɪdʒ]

1.

n.

1) гадавы́ ўраджа́й вінагра́ду

2) віно́ са збо́ру аднаго́ го́ду

3) я́каснае віно́

4) Figur. высокая́каснасьць f.

2.

adj.

старо́й выда́тнай ма́ркі (пра аўтамабі́ль, фільм)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

чым злучнік

  1. параўнальны. Ужыв. для сувязі параўнальных сказаў і членаў сказа са значэннем параўнання, супраціўлення, якія паясняюць у галоўным сказе прыслоўе ці прыметнік у форме вышэйшай ступені параўнання.

    • Лепш пірог, чым бульба.
    • Лепш ехаць, чым ісці.

  2. супастаўляльны. Падпарадкоўвае даданыя супастаўляльныя сказы і часткі сказа пры суадносным слове «тым» у галоўным сказе.

    • Чым хутчэй імчыцца аўтамабіль, тым далей павінны свяціць яго фары.

  3. Уваходзіць у склад састаўнога непадзельнага злучніка «перш чым», пры дапамозе якога падпарадкоўваюцца даданыя часавыя сказы.

    • Перш чым есці, трэба мыць рукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

used

adj.

1) [ju:zd] ня но́вы, ужыва́ны, стары́, но́шаны (пра абу́так, во́пратку)

a used car — ужыва́ны аўтамабі́ль

2) [ju:st] прызвыча́ены

You’ll soon get used to it — Вы ху́тка прызвыча́іцеся да гэ́тага

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

kosmiczny

kosmiczn|y

касмічны;

promienie ~e — касмічныя прамяні;

przestrzeń ~a — касмічная прастора; космас;

~e drogi samochód перан. страшэнна дарагі аўтамабіль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ехаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Рухацца куды-н. пры дапамозе якіх-н. сродкаў перамяшчэння.

    • Е. на электрычцы.
    • Е. у машыне.

  2. Рухацца (пра сродкі перамяшчэння).

    • Едзе аўтамабіль.

  3. Накіроўвацца куды-н. пры дапамозе сродкаў перамяшчэння.

    • Е. на працу.
    • Е. за мяжу.
    • Далей е. няма куды (пераноснае значэнне: горш таго, што ёсць, быць не можа).

  4. Ссоўвацца, саслізгваць у бакі, са свайго месца.

    • На мокрай сцежцы ногі едуць убакі.

  5. пераноснае значэнне, на кім-чым. Выкарыстоўваць для сваёй выгады чыю-н. працу, якія-н. абставіны (размоўнае).

    • Ён едзе на памочніках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

аўта... 1,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: 1) аўтамабільны, напрыклад: аўтагараж, аўтазавод, аўтакалона, аўтапарк, аўтатранспарт; 2) аўтамабіль, напрыклад: аўталесавоз, аўтасамазвал, аўтацыстэрна.

аўта... 2,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «аўтаматычны», напрыклад: аўтаперадача, аўтасчэпка, аўтазборка.

аўта... 3,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «самаходны», напрыклад: аўтавагон, аўтадрызіна, аўтагрэйдар.

аўта... 4,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: «свой», «уласны» або аснове «сама...», напрыклад: аўтабіяграфія, аўтапартрэт, аўтагравюра, аўтакаментарыі.

[Ад грэч. autos — сам.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

personal [ˈpɜ:sənl] adj.

1. асабі́сты, персана́льны;

personal affairs асабі́стыя спра́вы;

a car for your personal use (only) аўтамабі́ль то́лькі для ва́шага асабі́стага карыста́ння

2. характэ́рны для да́дзенай асо́бы;

personal identity асабі́стыя я́касці;

personal hygiene асабі́стая гігіе́на

3. ling. асабо́вы;

a personal pronoun асабо́вы займе́ннік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

брыль, ‑я, м.

1. Тое, што і капялюш. Чырвоныя хустачкі дзяўчат мяшаліся з хлапцоўскімі шапкамі розных гатункаў, пачынаючы з гарадскімі кепкамі і канчаючы самадзельнымі саламянымі брылямі. Колас.

2. Казырок шапкі. Паўлік адчуваў на сабе торбачку, доўгі брыль у шапцы хоць і закрываў твар ад высокага сонца, але затое на лбе ўсё больш з’яўлялася капелек поту. Сташэўскі. Слаўная гэта была шапка — з блішчастым лакіраваным брылём, са спружынаю ўсярэдзіне. Якімовіч. // перан. Стрэшка над уваходам. На другі дзень у двор бальніцы, Дзе ганак звешвае свой брыль, Пад’ехаў, стаў аўтамабіль. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)