неприкоснове́нность

1. недатыка́льнасць, -ці ж.;

неприкоснове́нность ли́чности недатыка́льнасць асо́бы;

дипломати́ческая неприкоснове́нность дыпламатычная недатыка́льнасць;

2. непару́шнасць, -ці ж.;

3. уст., см. неприча́стность;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Паве́раны ’асоба, якая мае правы дзейнічаць ад імя якой-н. асобы або ўстановы ў афіцыйным парадку’ (ТСБМ, Др.-Падб.). З рус. пове́ренный ’тс’ (параўн. Крукоўскі, Уплыў, 71).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Піва́к ’п’яніца’ (Ян.), ’піток’ (ТС). Да піва́ць — дзеяслоў шматразовага дзеяння ад піць (гл.). Суфікс ‑ак з экспрэсіяй зніжанасці прыўносіць значэнне назвы асобы па схільнасці да адпаведнага дзеяння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тэ́пталь (тэ́птыль) ‘чалавек, які марудзіць’ (мёрск., З нар. сл.). Экспрэсіўнае ўтварэнне ад таптацца (гл. таптаць) з суфіксам са значэннем асобы, названай па негатыўнай прыкмеце, і варыянтным вакалізмам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

віраме́нт

(фр. virement = вяртанне)

банкавая аперацыя, звязаная з пералічэннем пэўнай грашовай сумы з бягучага рахунку адной асобы на рахунак другой асобы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

апе́ка, -і, ДМ апе́цы, ж.

1. Нагляд за недзеяздольнымі асобамі (малалетнімі, хворымі і пад.), клопаты аб іх выхаванні, правах і пад.

Устанавіць апеку над малалетнімі.

2. зб. Установы або асобы, на якіх ускладзены такі нагляд.

3. Клопаты, утрыманне, нагляд, кантроль.

Бацькоўская а.

Выйсці з-пад апекі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

рэ́йтынг, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Тое, што і рэйтынг-ліст (спец.).

2. Індывідуальны лічбавы паказчык ацэнкі папулярнасці, аўтарытэту якой-н. асобы, арганізацыі, групы, іх дзейнасці, праграм, планаў, палітыкі ў пэўны час, а таксама ўвогуле ступень папулярнасці вядомага дзеяча.

Р. кіраўніка ўрада.

|| прым. рэ́йтынгавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сцве́рдзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.

1. Устанавіць, вызначыць на падставе абследавання.

Урач сцвердзіў запаленне лёгкіх.

2. Усвядоміць вартасць, значнасць сябе, сваёй асобы.

С. сваё «я».

3. Афіцыйна ўхваліць, прызнаць устаноўленым; пацвердзіць што-н.

С. дагавор подпісам.

|| незак. сцвярджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. сцвярджэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

displace

[dɪsˈpleɪs]

v.

1) выціска́ць, займа́ць ме́сца каго́-чаго́

2) здыма́ць, звальня́ць

3) перамяшча́ць, перасо́ўваць

displaced persons — пераме́шчаныя асо́бы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

перадвы́барны, ‑ая, ‑ае.

Які бывае перад выбарамі, папярэднічае выбарам. Перадвыбарны мітынг. Перадвыбарная кампанія. □ На перадвыбарных нарадах выбраны давераныя асобы кандыдатаў у дэпутаты, прыняты зварот да выбаршчыкаў акруг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)