Verbum

казначэ́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Асоба, якая ведае грашовымі сродкамі якой-н. установы або грамадскай арганізацыі.

К. прафкама.

|| прым. казначэ́йскі, -ая, -ае.

маркі́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

У Заходняй Еўропе: дваранскі тытул, сярэдні паміж графам і герцагам, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

мі́чман, -а, мн. -ы, -аў, м.

Воінскае званне ваеннаслужачага ваенна-марскіх сіл, а таксама асоба, якая носіць такое званне.

|| прым. мі́чманскі, -ая, -ае.

дэманстра́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая дэманструе (у 2 знач.) што-н.

Д. машын на прамысловай выстаўцы.

|| прым. дэманстра́тарскі, -ая, -ае.

епі́скап, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вышэйшы сан у хрысціянскай царкве, а таксама асоба, якая мае гэты сан; архірэй.

|| прым. епі́скапскі, -ая, -ае.

дарава́нне, -я, н.

1. гл. дараваць.

2. мн. -і, -яў. Здольнасць, талент, а таксама асоба, якая валодае такімі талентамі.

Паэтычнае д.

Юныя дараванні.

бо́цман, -а, мн. -ы, -аў, м.

Званне малодшага каманднага складу на караблі, а таксама асоба, якая мае такое званне.

|| прым. бо́цманскі, -ая, -ае.

паняты́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м. (афіц.).

Асоба, якая запрашаецца органамі ўлады ў якасці сведкі пры вобыску, вопісе маёмасці і пад.

Запрасіць панятых.