becoming

[bɪˈkʌmɪŋ]

1.

adj.

1) адпаве́дны, нале́жны

2) да тва́ру

a very becoming dress — суке́нка ве́льмі да тва́ру

2.

n., Philos.

1) станаўле́ньне n.

2) перахо́д з аднаго́ ста́ну ў і́ншы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

true​1 [tru:] adj.

1. пра́вільны, слу́шны, адпаве́дны

2. сапра́ўдны, праўдзі́вы;

true gold сапра́ўднае зо́лата

3. адда́ны, шчы́ры;

be true to one’s word/promise трыма́ць сло́ва/абяца́нне

4. дакла́дны, істо́тны

♦

come true здзяйсня́цца, спра́ўджвацца (пра мары);

true to form : True to form, he arrived late. Як заўжды, ён прыехаў са спазненнем;

true to life рэалісты́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

likely

[ˈlaɪkli]

1.

adj.

1) праўдападо́бны, магчы́мы

2) адпаве́дны, до́бры

is this a likely place to fish? — Ці гэ́та до́брае ме́сца для ло́ўлі ры́бы?

2.

adv.

праўдападо́бна; магчы́ма

very likely — бада́й што

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

enough

[ɪˈnʌf]

1.

adv.

1) до́сыць, даво́лі, дастатко́ва, хо́піць

not enough — зама́ла, не стае́

2) до́сыць

well enough — до́сыць до́бра

2.

adj.

адпаве́дны, дастатко́вы

3.

n.

дастатко́вая ко́лькасьць

4.

interj.

го́дзе! стой!

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

натура́льны

(лац. naturalis = прыродны)

1) уласцівы прыродзе, адпаведны рэальнасці (напр. н-ыя ўмовы);

2) абумоўлены законамі прыроды (напр. н. прырост насельніцтва);

3) сапраўдны, не штучны (напр. н. шоўк);

4) непрытворны, шчыры (напр. н. смех);

5) які аплачваецца натурай (таварамі, прадуктамі), а не грашыма (напр. н-ая гаспадарка, н. падатак).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

натура́льны

(польск. naturalny, ад лац. naturalis = прыродны)

1) уласцівы прыродзе, адпаведны рэальнасці (напр. н-ыя ўмовы);

2) абумоўлены законамі прыроды (напр. н. прырост насельніцтва);

3) сапраўдны, не штучны (напр. н. шоўк);

4) непрытворны, шчыры (напр. н. смех);

5) які аплачваецца натурай (таварамі, прадуктамі), а не грашыма (напр. н-ая гаспадарка).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

adequate

[ˈædɪkwət]

adj.

1) дастатко́вы

His wages are adequate to support his family — Яго́ны зарабо́так дастатко́вы, каб утры́мваць сям’ю́

2) адпаве́дны, кампэтэ́нтны

a person is adequate for the job — асо́ба адпаве́дная для гэ́тае пра́цы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Кала́ ’каля’ (Бяльк., Жд. 2; капыл., Жыв. сл., мсцісл., З нар. сл.; Сержп. Прымхі, Сцяц., Шат.). Рус. зах.-бран. кала, калуж. кала, кыла ’тс’, апошняе супадае з усх.-бел. формамі: кыла (Бяльк., З нар. сл.). СРНГ не фіксуе шэрагу адпаведнікаў да бел. лексемы, што дазваляе меркаваць аб магчымым беларускім паходжанні калуж. слова (вынік міграцыі насельніцтва). Сустракаецца ў гаворках акала ’каля’. Этымалагічна бел. кала — склонавая форма лексемы кола ’кола’, канцавое ‑а не вельмі яснае. Лексема фіксуецца ў ст.-бел. гаворках і гэта не выключае магчымага працэсу ўплыву на засведчанае ў шэрагу моў коло ’каля’ бел. прыназоўніка каля. Форма коло адзначаецца ў паўдн.-зах. гаворках, адносна каля гл. адпаведны артыкул. З літ. гл. Копечны, ESSJ, SG, I, А, 88. 89.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прысто́йны ’які адпавядае прынятым правілам прыстойнасці’; ’добра выхаваны; сумленны, не здольны на дрэнныя ўчынкі’; ’дастаткова добры, нядрэнны’; ’такі, якім належыць быць; дастатковы па велічыні, памерах’ (Ласт., ТСБМ; смарг., в.-дзв., Сл. ПЗБ), ’прыгожы’ (Інстр. 3; ігн., Сл. ПЗБ), ’добры; няпрагны’ (Ян.). Укр. присто́йний ’прыстойны; прыгожы’, рус. калуж. присто́йный ’прыстойны; прыгожы, сімпатычны’, польск. przystojny ’прыгожы; цікавы’, старое ’прыстойны’, чэш. přistojny ’прыстойны’, славен. pristójen ’прыстойны; кампетэнтны’, харв. prìstojan ’тс’. Паводле Фасмера (3, 366), з *pristojьnъ ад *pri‑ і *stojati (гл. стая́ць), параўн. ст.-бел. пристояти ’падыходзіць, належаць’ (Ст.-бел. лексікон). Паводле Сноя₂ (580), першапачаткова азначала ’адпаведны, стаячы нароўні’. Бабік (Зб. памяці Слаўскага, 60) для прасл. *pristojati (параўн. серб.-харв. при́стојати, харв. чак. prīstȍjai і пад.) выводзіць значэнне ’пагаджацца; быць адпаведным’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

answerable

[ˈænsərəbəl]

adj.

1) адка́зны

You are answerable to him for it — Вы адказны перад ім за гэ́та

2) на які́ магчы́ма адказа́ць

That question is easily answerable — На тако́е пыта́ньне лёгка адказа́ць

3) адпаве́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)