наедине́ нареч. сам-на́сам; (в одиночестве) на адзіно́це, на само́це;

быть наедине́ быць аднаму́ (адно́й, адны́м);

мы бы́ли наедине́ мы былі́ адны́;

поговори́м наедине́ пагаво́рым сам-на́сам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

бред м.

1. тры́зненне, -ння ср.;

быть в бреду́ быць у ста́не тры́знення, тры́зніць, блю́зніць;

2. (бессмыслица) разг. бязглу́здзіца, -цы ж., мн. нет; (нелепость) недарэ́чнасць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

attend

[əˈtend]

1.

v.t.

1) быць прысу́тным; наве́дваць

to attend school — хадзі́ць у шко́лу, наве́дваць шко́лу

2) суправаджа́ць, асыстава́ць

to attend the queen — асыстава́ць карале́ве

3) дагляда́ць (хво́рага), прыслуго́ўваць каму́

4) дагляда́ць, дапільно́ўваць

Your orders will be attended to — Ва́шыя зага́ды бу́дуць вы́кананыя

2.

v.i.

1) прыклада́цца да чаго́

to attend to one’s work — быць стара́нным у пра́цы

2) быць прысу́тным (на ле́кцыі)

3) быць ува́жным

Attend to my story — Слу́хайце ўва́жліва, што я вам раскажу́

to attend to someone’s need — быць ува́жным да не́чыіх патрэ́баў

4) ру́піцца; дба́ць; пільнава́ць

to attend to the education of one’s children — дбаць пра адука́цыю сваі́х дзяце́й

5) прыслуго́ўваць, абслуго́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

цвісці́, цвіту, цвіцеш, цвіце; цвіцём, цвіцяце; незак.

1. Раскрывацца, распускацца (пра кветкі). Спарыш і дзяцельнік гусціліся ля дарог, цвілі і вялі жоўтыя кветкі. Чорны. Усцяж дарогі цвілі буйныя белыя рамонкі. Арабей. // Мець кветкі; быць пакрытым кветкамі. На полі першая раса. І сталі яблыні цвісці... Броўка. Сад цвіў густа і дружна. Дуброўскі. Касі луг, як цвіце. З нар. / у перан. ужыв. Паглядзі, як наўкол прыгожа, Калі неба цвіце на ўсходзе. Гілевіч. На Санькавым твары цвіце вясёлая ўсмешка. Якімовіч. Густою чырванню цвілі На мне мае бінты. Пысін.

2. перан. Знаходзіцца ў стане фізічнага росквіту; быць здаровым, прыгожым. «Цвіце кабета, хоць і турбот у яе багата», — мімаволі падумаў Ваўчок. Хадкевіч. // Быць радасным, ажыўленым. Пералічваючы ў лагеры захопленыя трафеі, партызаны цвілі ад радасці. Бураўкін. Аляксей заўсёды цвіце ўсмешкай, яго можна назваць сімпатычным. Навуменка.

3. перан. Паспяхова развівацца, квітнець. Нядаўна тут цвіло, дыхала прыгожае, зайздроснае жыццё. Лупсякоў. Наша мова, якая вякамі пагарджалася, нарэшце цвіце і красуе разам з народам. Дамашэвіч.

4. Пакрывацца цвіллю. Спрадвеку цвіла вада ў гэтых сажалках. «Звязда». Уставайце, хлеб даядайце, а то вы спіцё, а хлеб цвіце. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упэ́ўнены

1. (цвёрды) scher, fest;

упэ́ўнены го́лас schere [fste] Stmme;

2. (перакананы) überzugt (у чым von D), gewss, scher (G); zversichtlich;

быць упэ́ўненым у по́спеху des Erflges scher sein, siner Sche gewss sein;

быць упэ́ўненым у кім sich auf j-n verlssen*;

бу́дзьце упэ́ўнены! sien Sie nbesorgt!, verlssen Sie sich daruf!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

*По́перадня, попэродня ’чалавек, які перабівае другіх’ (бяроз., Сл. Брэс.). Назва асобы па схільнасці да адпаведнага дзеяння з экспрэсіяй непахвальнасці уласціва народнай мове. Можа быць утворана з суф. ‑ня ад папярэдзіць / папярэджваць або ад папярэдні, дзе акцэнтаваў значэнне ’быць першым, перад кімсьці’, параўн. поперэдзь, пэперэду ’спераду, паперадзе, першы’ (ТС), укр. поперед ’перад кімсьці, чымсьці’, рус. дыял. попередь (придти) ’першым, напачатку’, попережане ’тыя. хто едуць наперадзе’, польск. poprzednik poprzedca, poprzedzicieІ ’той, хто быў першым, перад кімсьці’, славац. popredku ’спераду’. Гл. перад, пярэдні.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паве́стка ’афіцыйнае пісьмовае паведамленне з выклікам куды-н.; кола пытанняў, якія павінны быць абмеркаваны на сходзе, пасяджэнні’ (ТСБМ, Бяльк., Яруш., Сл. ПЗБ). Запазычанне з рус. пове́стка ’тс’, якое ад повестить ’паведаміць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Патыха́ць ’веяць, слаба дзьмуць’, ’пахнуць’, ’быць адчувальным’ (ТСБМ, Сцяшк.). Да тхаць ’тс’, якое з прасл. tъxati, роднаснага з dъxati, duxъ > дух (гл.). Сюды ж экспр., перан. віл. патыха́ць ’наведвацца’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лапа́ная ’карцёжная гульня, у якой мяняюць карты для складання пар, і калі адна карта можа быць няцотнай, лішняй, таго, хто застаецца з ёй, называюць свінкай’ (Нас.). Дзеепрыметнік ад лапаць ’хапаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Маць, ма́тэ ’мець’ (Янк. 1, ТС, Ян., Яруш.; гор., Мат. Маг.; драг., КЭС), ма́ццабыць у стане чаго-небудзь’ (ТС), ’жыць багата’ (паўд.-усх., КЭС). Да мець (гл.). Уплыў укр. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)