адпіра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпіраць — адперці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпо́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпойваць — адпаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпрага́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпрагаць — адпрэгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпяра́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпяразваць — адперазаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адраста́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адрастаць — адрасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсе́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адседжваць — адседзець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адска́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адскакваць — адскочыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адско́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адскокваць — адскочыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адскраба́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адскрабаць — адскрэбці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адскрэ́бванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адскрэбваць — адскрэбці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)