Verbum

мэтазгоднасць, ‑і, ж.

Уласцівасць мэтазгоднага. [Анатоль:] — Вуду шчыры: мэтазгоднасць такога кроку прадыктавана яшчэ і складанасцю абставін. Ваданосаў.

нахмуранасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан нахмуранага; хмурнасць. Нахмуранасць з твару камандзіра палка адразу зляцела. Алешка.

небяспечнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць небяспечнага. Дзяўчына не разгубілася, хоць і ўсведамляла ўсю небяспечнасць свайго стану. Дуброўскі.

непарушнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць непарушнага. Непарушнасць граніц. ▪ Раніцай пасля доўгай ночы.. [пейзаж] радаваў спакоем, непарушнасцю. Шыцік.

неўнікнёнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць неўнікнёнага. Ленін быў перакананы ў поўнай магчымасці і неўнікнёнасці краху самаўладства. «Полымя».

няветлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць няветлівага; непрыветлівасць. [Васіль Іванавіч:] — Вы прабачце ўжо мне маю рэзкасць ці, хутчэй, няветлівасць. Лынькоў.

нястрыманасць, ‑і, ж.

Уласцівасць нястрыманага; няздольнасць або няўменне стрымлівацца. [Жанчыны] прыціхлі, засаромеліся саміх сябе, сваёй нястрыманасці. Шамякін.

праставатасць, ‑і, ж.

Уласцівасць праставатага. Але ні флегматычнасці, ні сялянскай праставатасці .. [Шутава] ніхто цяпер не заўважыў. Мележ.

прастадушнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць прастадушнага. Навошта бянтэжыць хлопца? Адразу ж знікне ўся яго прастадушнасць, шчырасць. Краўчанка.

простанароднасць, ‑і, ж.

Уст. Уласцівасць простанароднага; наяўнасць рыс, характэрных для простага народа. Вызначацца простанароднасцю. Простанароднасць мовы.