высма́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высмажваць — высмажыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высме́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высмейваць — высмеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высмо́ктванне, ‑я. н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высмоктваць — высмактаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высоўваць — высунуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высо́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высочваць — высачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выспява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выспяваць — выспець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выстаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выстаўляць — выставіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высту́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выстуджваць — выстудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высту́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выстукваць — выстукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высыса́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высысаць — выссаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)