Verbum

каласава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -су́ецца; незак.

Тое, што і каласаваць.

каласава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выпускаць колас у працэсе росту (пра збожжавыя расліны).

Жыта каласуе.

2. Абмалочваць каласы (ячмень).

|| зак. вы́каласаваць, -суе (да 1 знач.).

|| наз. каласава́нне, -я, н.

каласаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Баравік, які вырастае ў час каласавання жыта.

каласавы́ гл. колас.

каласавы́я, -ы́х.

Злакавыя збожжавыя расліны.

Уборка каласавых.

каласа́льны, -ая, -ае.

Незвычайна вялікі, велізарны.

Каласальныя сродкі.

|| наз. каласа́льнасць, -і, ж.

каласі́сты, -ая, -ае.

3 мноствам каласоў або з буйным калоссем.

Каласістая пшаніца.

|| наз. каласі́стасць, -і, ж.

каласі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -сі́цца; незак.

Выпускаць колас, каласаваць.

Жыта пачынае к.

каласні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Чыгунная рашотка ў печах для праходу паветра пад паліва і выпадзення попелу з топкі.

2. мн. Рашотка з брусоў у верхняй частцы тэатральнай сцэны для мацавання дэкарацый.

|| прым. каласніко́вы, -ая, -ае.

каласо́к гл. колас.