zawdzięczać

незак.

1. komu co быць абавязаным каму чым;

czemu mam to zawdzięczać? — з якой гэта ласкі?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

piernik

м.

1. пернік;

2. разм. стары корч;

co ma piernik do wiatraka? — пры чым тут гэта?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

choćby

хоць бы; хаця б;

choćby raz jeden to zobaczyć — хоць бы (хаця б) раз гэта ўбачыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ejże

1. няўжо; ці ж;

ejże mówisz prawdę? — няўжо (ці ж) гэта праўда?;

2. гэй; ну; гм

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fair

нескл. [fer] сумленна;

to nie jest fair — гэта не сумленна (не прыстойна);

postępować fair — абыходзіцца сумленна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fraszka

ж.

1. драбяза; забаўка;

to nie fraszka — гэта не дробязь;

2. эпіграма; жартоўны верш; жарт; фрашка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ja

я;

to tylko ja — гэта толькі я;

moje drugie ja — маё другое я;

mnie tam nie było — мяне там не было;

daj to mnie — дай гэта мне;

co do mnie — што да мяне; што датычыць мяне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dyskusja

dyskusj|a

ж. дыскусія, абмеркаванне;

ogólnonarodowa ~a — усенароднае абмеркаванне; рэферэндум;

kwestia do ~i — дыскусійнае пытанне;

zabrać głos w ~i — выступіць у дыскусіі; узяць слова ў дыскусіі;

to nie podlega ~i — гэта не падлягае абмеркаванню; гэта бясспрэчна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

засто́й, ‑ю, м.

Адсутнасць руху, нерухомасць. Застой крыві. □ Прынікае вецер гарачым тварам да шырокіх, анямелых у сваім адвечным застоі балот. Колас. // перан. Адсутнасць развіцця, удасканальвання. — Самае страшнае, таварышы, калі людзі звыкаюцца са становішчам, якое ёсць. Гэта называецца кансерватызмам, застоем. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збянтэ́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; зак.

Прыйсці ў замяшанне; разгубіцца, атарапець. Лабановіч трохі збянтэжыўся. Само слова «Ядвіся» балюча адгукнулася ў сэрцы, і назіральны Турсевіч гэта заўважыў. Колас. Каваль, убачыўшы гэтага чалавека ля жорнаў, спачатку на момант збянтэжыўся, збялеў і закалаціўся. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)