Тры́ба1 ‘шасцярня малатарні’ (ТСБМ; карэліц., нясвіж., Нар. словатв.; драг., Жыв. сл.). З польск.tryb ‘шасцярня’, tryby ‘прыстасаванні, найчасцей шасцярня альбо шэраг шасцерняў, якія пераносяць рух на іншыя часткі машыны’ (< ням.Trieb ‘імкненне’), ‘прывад, цяга’, ‘перадача’ < treiben ‘прыводзіць у рух’ (SWO, 1980, 778; ЕСУМ, 5, 634).
Тры́ба2 ‘кожнае з трох падраздзяленняў, на якія дзялілася насельніцтва Рыма паводле паходжання’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Праз рускую мову запазычана з лац.tribus ‘тс’ < і.-е.*tribh‑ ‘дзяліць, раздзяляць’ (Вальдэ, 1906, 636).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
влече́ниеср.
1.(страсть)ця́га, -гі ж.;
2.(склонность) нахі́л, -лу м., прыхі́льнасць, -ці ж., схі́льнасць, -ці ж.;
име́ть влече́ние к чему́-л. мець нахі́л (прыхі́льнасць, схі́льнасць) да чаго́-не́будзь.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
АХЛАКРА́ТЫЯ
(ад грэч. ochlos натоўп + kratos улада),
1) у старажытнагрэчаскіх вучэннях пра дзяржаву (Платон, Арыстоцель) — панаванне натоўпу; сітуацыя мяцяжоў, пагромаў, вулічных бунтаў, адметных праяўленнем ганебных намераў і дзеянняў.
2) Улада грамадска-паліт. груповак, якія апелююць да папулісцкіх настрояў у найб. прымітыўных варыянтах. Для ахлакратыі характэрны зменлівы паліт. курс, які адлюстроўвае дынамічны настрой «чалавека з народа», незадаволенага сваім статусам і гатовага да неадкладнага вырашэння складаных грамадскіх праблем спрошчаным метадам. Недахоп паліт. кампетэнцыі, цяга да даброт, што прыносіць улада, унутрыпаліт. і знешнепаліт. авантур робяць ахлакратыю адной з небяспечных паліт. з’яў, здольных прывесці грамадства да агульнанар. Катастрофы.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Schwäche
f -, -n
1) сла́басць, бяссі́лле, слабіна́
kéine ~! — мацу́йся!
2) сла́бы бок, недахо́п
3) (für A) ця́га (да чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
прызва́нне, ‑я, н.
Унутраная цяга і здольнасць да якой‑н. справы, прафесіі. Але прызванне Максімкі было не ў гэтым. Музыкай ён займаўся толькі ў час адпачынку, а больш за ўсё яму хацелася будаваць.Гурскі.З фельчарскімі абавязкамі вы спраўляецеся някепска, але мне здаецца, што па прызванню вы ўсё ж не медык.Арабей.Арганізоўваць, камандаваць — гэта .. [Сцёпкава] прызванне, яго стыхія.Жычка.// Прызначэнне. — Знаеце, што я вам скажу, Міцкевіч? — узрушана прамовіў Кудрынскі. — Беларускі верш — вось ваша сапраўднае прызванне!С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заафі́лія
(ад заа- + -філія)
1) разнавіднасць палавой ненармальнасці, пры якой палавая цяга накіравана на жывёл;
2) перакрыжаванае апыленне раслін з дапамогай жывёл, звычайна насякомых, іншы раз — птушак (калібры) і млекакормячых.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Страсць ‘моцнае захапленне’, ‘цяга да чаго-небудзь’, ‘моцнае нястрымнае каханне’ (ТСБМ), ‘усяночнае няспанне з вечара Вялікага чацвярга на пятніцу’, ‘моцнае жаданне’, прысл. ‘моцна, вельмі’ (Нас.), ‘страх, жудасць’ (Рам. 6), ст.-бел.стрась ‘пакута; мукі’ (Карскі, 1, 356). Укр.страсть, рус.страсть, чэш.strast, славац.strasť, серб.-харв.strȃst, славен.strȃst, балг., макед.страст, ст.-слав.страсть ‘страсць, пакута, мучэнне’. Прасл.*strastь утворана ад *stradati ‘пакутаваць, цярпець’ з суф. ‑tь; гл. Слаўскі, SP, 2, 45. Гл. яшчэ Фасмер, 3, 771; Бязлай, 3, 324; Махэк₂, 580.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
attraction
[əˈtrækʃən]
n.
1) прыця́гваньне, прыцягне́ньне n.
2) ця́га, пана́днасьць, прыва́бнасьць f.
Wealth had no attraction for him — Бага́цьце ня ме́ла нія́кай прыва́бнасьці для яго́
3) эфэ́ктны ну́мар прагра́мы; атракцыя f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
inclination
[,ɪnklɪˈneɪʃən]
n.
1) схі́льнасьць f., нахі́л -у m.
2) ахво́та, ця́гаf.
inclination for music — схі́льнасьць да му́зыкі
3) схіле́ньне n. (галавы́)
4) схіл, спад -у m. (да́ху), схон -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
lust
[lʌst]1.
n.
1) пра́га f. (по́мсты, гро́шай); ця́га, схі́льнасьць f.
2) прагаві́тасьць, пра́гнасьць, сква́пнасьць f.
3) юр -у m.
2.
v.
пра́гнуць
A miser lusts after gold — Скна́ра пра́гне зо́лата
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)