возбуди́тель узбуджа́льнік, -ка м.;

возбуди́тель боле́зни мед. узбуджа́льнік хваро́бы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

case history [ˌkeɪsˈhɪstəri] n. гісто́рыя хваро́бы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

панацэ́я, -і, ж. (кніжн.).

Уяўны сродак, які нібыта лечыць усе хваробы (у алхімікаў).

П. ад усіх бед (перан., іран.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

параксі́зм, -у, м. (кніжн.).

Моцны прыступ хваробы (пачуцця), які адбываецца перыядычна.

П. кашлю.

П. адчаю.

|| прым. параксізма́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адужэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; -жэ́й; зак. (разм.).

1. Набрацца сілы, ачуняць пасля хваробы.

2. перан. Пабагацець.

Змянілася, адужэла вёска.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эпікры́з, ‑у, м.

Спец. Заключэнне ўрача ў гісторыі хваробы, якое тлумачыць прычыны хваробы, яе праходжанне, лячэнне і зыход.

[Ад грэч. epi — пасля і krisis — рашэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псі́хіка, -і, ДМ -хіцы, ж.

Сукупнасць душэўных адчуванняў, уяўленняў, пачуццяў, думак як адлюстраванне ў свядомасці аб’ектыўнай рэчаіснасці; душэўны склад чалавека.

Здаровая п.

|| прым. псіхі́чны, -ая, -ае.

Псіхічныя хваробы (хваробы расстройства мазгавых цэнтраў, нервовай сістэмы). Псіхічная атака (від атакі, разлічанай на застрашванне, падаўленне волі, псіхікі тых, хто абараняецца).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гінекало́гія, -і, ж.

Навука, якая вывучае анатама-фізіялагічныя асаблівасці жаночага арганізма, жаночыя хваробы і іх лячэнне.

|| прым. гінекалагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́здаравець, -ею, -ееш, -ее; зак.

Стаць зноў здаровым, паправіцца пасля хваробы.

|| незак. выздара́ўліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. выздараўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпа́дачны, -ая, -ае.

1. гл. прыпадак.

2. У якога бываюць прыпадкі якой-н. хваробы.

Што ты крычыш, як прыпадачны (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)