пігмента́цыя

(фр. pigmentation, ад лац. pigmentum = фарба, мазь)

афарбоўка тканак жывых арганізмаў, абумоўленая наяўнасцю пігменту 1 (напр. п. скуры).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

вермільён

(фр. vermillon)

кінавар або ярка-чырвоная кінаварная фарба.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нітраэма́ль

(ад нітра- + эмаль)

фарба, прыгатаваная на аснове нітралаку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Schwärze

f -, -n

1) чарната́

2) ва́кса

3) друка́рская фарба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

жёлтый в разн. знач. жо́ўты;

жёлтая кра́ска жо́ўтая фа́рба;

жёлтая вода́ мед. жо́ўтая вада́;

жёлтая лихора́дка мед. жо́ўтая ліхама́нка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́пія, ‑і, ж.

1. Галаваногі малюск, у целе якога выпрацоўваецца карычневае фарбавальнае рэчыва.

2. Натуральная карычневая фарба з гэтага рэчыва або сінтэтычная. Маляваць сепіяй.

3. Малюнак, выкананы такой фарбай. // Фатаграфія карычневага тону.

[Ад грэч. sēpía.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фернамбу́к, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Бразільскае дрэва з жоўта-чырвонай каштоўнай драўнінай.

2. ‑у. Драўніна гэтага дрэва. Нарыхтоўка фернамбуку.

3. ‑у. Чырвоная фарба, якая здабываецца (атрымліваецца) з драўніны гэтага дрэва.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарбава́ць

(ад фарба)

пакрываць што-н. фарбай; надаваць колер, афарбоўку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Су́рык ’мінерал, у склад якога ўваходзіць свінец’, ’мінеральная фарба чырвона-карычневага колеру’ (ТСБМ). Паводле Булыкі (Лекс. запазыч., 95), магчыма, праз рус. су́рик з грэч. συριχόν ’сірыйскі фарбавальнік’, фіксуецца з 1679 г. Аб рус. слове гл. Фасмер, 3, 806.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паўяда́цца сов. (о многом)

1. (впитаться) въе́сться;

фа́рба ~да́лася ў ру́кі — кра́ска въе́лась в ру́ки;

2. вре́заться, впи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)