О́пера ’твор, пры пастаноўцы якога выканаўцы спяваюць у суправаджэнні аркестра’ (ТСБМ). З рус. опера, якое з іт. opera (Фасмер, 3, 144; КЭСРЯ, 310).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
п’е́са, ‑ы, ж.
1. Драматычны твор, прызначаны для пастаноўкі на сцэне. Калісьці.. [Жэня і Таццяна] разам вучыліся ў сямігодцы, разам удзельнічалі ў драматычным гуртку, і ва ўсіх п’есах, якія яны ставілі, ім даводзілася іграць жаніха і нявесту. Шамякін.
2. Невялікі музычны твор. Інструментальная п’еса.
[Фр. pièce.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
секстэ́т, -а, М -тэ́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
1. Музычны твор для шасці выканаўцаў з самастойнымі партыямі для кожнага.
2. Ансамбль з шасці выканаўцаў такога твора.
С. цымбалаў.
|| прым. секстэ́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
work of art
1) маста́цкі твор
2) выда́тная рабо́та, выкана́ньне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Та́нчык ’танец’ (Ян.), та́ньчык ’танец, скокавыя спевы’ (Байк. і Некр.). З польск. tańczyk ’невялікі музычны твор’ (з XVII ст.) або самастойнае ўтварэнне ад танчыць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тварэ́нне ’стварэнне; твор’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.), творэ́нне ’тс’: bożaje tworèńnie (Пятк. 2), творыенʼе ’тс’ (Вруб.). Аддзеяслоўны назоўнік ад тварыць 1; параўн. стварэнне, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
на́рыс, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Невялікі літаратурны твор, кароткае апісанне жыццёвых фактаў.
Біяграфічны н.
Ваенны н.
2. Агульны выклад якога-н. пытання.
Нарысы па дыялекталогіі.
|| прым. на́рысавы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
аранжы́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).
Перакласці (перакладаць) музычны твор для выканання на іншым інструменце або іншага саставу інструментаў (галасоў).
|| наз. аранжыро́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -ро́вак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
саты́ра, -ы, ж.
1. Рэзкая, з’едлівая іронія, высмейванне, развянчанне каго-, чаго-н.
2. Твор мастацтва і літаратуры, дзе высмейваюцца і рэзка асуджаюцца негатыўныя з’явы жыцця.
У сатыры вялікая сіла ачышчэння.
|| прым. сатыры́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
уверцю́ра, -ы, мн. -ы, -цю́р, ж.
1. Музычны ўступ да оперы, балета, драмы і пад.
Оперная ў.
2. Музычны твор, які складаецца з адной часткі і адносіцца да праграмнай музыкі.
|| прым. уверцю́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)