ізго́й, -я,
1. Старажытнарускі сацыяльны тэрмін, якім абазначалі чалавека, што страціў сувязь са сваёй сацыяльнай групай,
2.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ізго́й, -я,
1. Старажытнарускі сацыяльны тэрмін, якім абазначалі чалавека, што страціў сувязь са сваёй сацыяльнай групай,
2.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тану́ць, тану́, то́неш, то́не; тані́;
1. Апускацца пад ваду на дно пад уздзеяннем сілы цяжару.
2. Гінуць, апускаючыся на дно.
3. у чым. Апускацца ў што
4.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
афілія́цыя
(ад
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дыпло́неіс
(
аднаклетачная дыятомавая водарасць
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
спліт
(
драбленне нерэалізаваных акцый карпарацыі на большую колькасць пры захаванні прапарцыянальнасці іх размеркавання
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
licht
1) све́тлы, я́сны, я́ркі
2) рэ́дкі (лес)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Няўро́чны (няурочный) ’незвычайны’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пастухо́ўскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пастуха, уласцівы яму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
dzierżyć
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
падо́нне, ‑я,
Тое, што і падонкі (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)