фенало́гія, -і, ж.

Раздзел біялогіі, які вывучае сезонныя з’явы ў жывой прыродзе, змены ў раслінным і жывёльным свеце, абумоўленыя зменай пор года і ўмовамі надвор’я.

|| прым. феналагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

біяцэнало́гія, ‑і, ж.

Раздзел экалогіі, які вывучае раслінныя і жывёльныя групоўкі ў іх сукупнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гукаме́трыя, ‑і, ж.

Спец. Раздзел прыкладной акустыкі, які займаецца пытаннямі вызначэння месцазнаходжання крыніцы гуку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акцэнтало́гія, ‑і, ж.

Раздзел мовазнаўства, які вывучае сістэмы націску ў мовах і іх развіццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэрамеха́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

Раздзел механікі, які вывучае раўнавагу і рух газаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

геліяфі́зіка, ‑і, ДМ ‑зіцы, ж.

Раздзел астрафізікі, звязаны з вывучэннем праблем фізікі Сонца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідрааку́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Раздзел акустыкі, які вывучае распаўсюджанне гукаў у вадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гравіме́трыя, ‑і, ж.

Раздзел геафізікі, які вывучае размеркаванне паскарэння сілы цяжару на зямную паверхню.

[Ад лац.gravis — цяжкі і грэч. metreō — мераю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіне́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Раздзел тэарэтычнай механікі, які ўключае дынаміку і статыку.

[Ад грэч. kinētikis — рухальны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намагра́фія, ‑і, ж.

Спец. Раздзел матэматыкі, які аб’ядноўвае тэорыю і практычныя спосабы пабудовы намаграм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)