фат, ‑а, М фаце, м.

1. Самаздаволены франт, фарсун, які любіць рысавацца, пазіраваць; пусты, пошлы чалавек. Чужы грамадству мот і фат, Уцех жыццёвых знаўца — Ну што яму там да брыгад Камуністычнай працы. Звонак.

2. Уст. Роля палюбоўніка-пазёра ў тэатральнай п’есе, а таксама акцёр, які іграе гэтую ролю.

[Фр. fat ад лац. fatuus — дурны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

void​2 [vɔɪd] adj. fml

1. несапра́ўдны; паро́жні, пусты́

2. (of) во́льны (ад чаго-н.), пазба́ўлены (чаго-н.);

void of reason бяссэ́нсавы

♦

null and void law які́ не ма́е зако́ннай сі́лы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ВАКУО́ЛЯ

(франц. vacuole ад лац. vacuus пусты),

поласць у цытаплазме жывёльных і раслінных клетак, абмежаваная мембранай і запоўненая вадкасцю. У цытаплазме прасцейшых знаходзяцца стрававальныя вакуолі (маюць ферменты, якія раскладаюць рэчывы) і скарачальныя вакуолі (выконваюць функцыі асмарэгуляцыі і выдзялення). Для шматклетачных жывёл характэрны стрававальныя і аўтафагіруючыя вакуолі; яны ўваходзяць у групу другасных лізасом і маюць гідралітычныя ферменты. У раслін вакуолі — вытворныя эндаплазматычнай сеткі, акружаныя пранікальнай мембранай — танапластам. Функцыі вакуоляў: рэгуляцыя водна-салявога абмену, падтрыманне тургарнага ціску ў клетцы, назапашванне нізкамалекулярных водарастваральных метабалітаў, запасных рэчываў і выдаленне з абмену таксічных рэчываў.

т. 3, с. 464

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

öd, öde

a

1) пустэ́льны, незасе́лены

2) су́мны, пусты́

ein ~es Geschwätz — пуста́я балбатня́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

yeasty

[ˈji:sti]

adj.

1) дражджо́вы, дражджавы́

2) пе́ністы, пакры́ты пе́най

yeasty waves — пе́ністыя хва́лі

3) Figur. малава́жны; пусты́, легкаду́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

flighty

[ˈflaɪti]

adj.

1) няста́лы; ве́траны; капры́зны; лёгкаду́мны, пусты́, несур’ёзны

2) прыдуркава́ты

3) пудлі́вы (пра каня́)

4) мімалётны, недаўгаве́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ташча́лый ’знясілены, худы’ (даўг., Сл. ПЗБ). Аўтары слоўніка мяркуюць пра ўплыў літ. tùščias ’пусты’, хутчэй “элавы” дзеепрыметнік ад *ташча́ць ’худнець’ па тыпу стая́лы ’застоены’ (РБС). Гл. тошчы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ве́траны, ‑ая, ‑ае.

1. З ветрам, які суправаджаецца ветрам. Ветраны дзень. Ветранае надвор’е.

2. перан. Разм. Легкадумны; пусты. [Дзіміна] здавалася Максіму Сцяпанавічу несур’ёзнай, ветранай. Карпаў. [Маша] ніколі не была такой ветранай, каб ад аднаго бегчы да другога. Шамякін.

ветраны́, ‑а́я, ‑о́е.

Які прыводзіцца ў рух ветрам. Ветраны млын.

•••

Ветраная воспа гл. воспа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пустацве́т ’кветка без завязі’ (ТСБМ, Варл., Бяльк., Цых., Сл. ПЗБ), пустоцве́т ’тс’ (ТС), параўн. рус. пустоцве́т, дыял. пустокве́т ’тс’, укр. пусто́цвіт ’тс’. Ад пусты́ ’бясплодны’ і цвет (квет) (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

futile

[ˈfju:təl]

adj.

1) дарэ́мны, ма́рны; няўда́лы; бескары́сны

2) нява́жны, малава́жны

3) пусты́; бязмэ́тны

a futile life — пусто́е, бязмэ́тнае жыцьцё

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)