gentle [ˈdʒentl] adj.

1. мя́ккі, лаго́дны

2. ласка́вы, пяшчо́тны

3. пака́ты; тупы́;

a gentle slope пака́ты схіл/адхо́н;

a gentle angle тупы́ ву́гал

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

limp

I [lɪmp]

1.

n.

кульга́васьць f., паку́льгваньне n.

2.

v.i.

1) кульга́ць, паку́льгваць

2) ісьці́ зь ця́жкасьцю, ледзь ру́хацца

II [lɪmp]

adj.

1) мяккі́, мя́ккі; вя́лы

limp flowers — вя́лыя кве́ткі

2) слабы́, мля́вы; бязво́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лейаго́м

(ад гр. leios = мяккі + фр. gomme = смала)

сорт дэкстрыну, які атрымліваецца пры падсмажванні бульбянога крухмалу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пермендзю́р

[англ. permendur, ад perme(ability) = пранікальнасць + dur(able) = трывалы]

магнітна-мяккі сплаў жалеза з кобальтам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пада..., прыстаўка (гл. пад...).

Ужываецца замест «пад...»: а) перад збегам двух і больш зычных, напрыклад: падагнуць, падагрэць, падазваць, падарваць, падаткнуць; б) перад зычнымі, пасля якіх пішацца мяккі знак або апостраф, напрыклад: падалью, падаб’ю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воск воск, род. во́ску ж.;

го́рный воск мин. го́рны воск;

мя́гкий как воск мя́ккі як воск;

та́ять как воск растава́ць як воск.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ана́фара, ‑ы, ж.

Стылістычны прыём, які заключаецца ў тым, што паўтараюцца фразы, словы ці гукі на пачатку суседніх рытмічных радоў (радкоў, строф і інш.); напрыклад: Здароў, марозны, звонкі вечар, Здароў, скрыпучы, мяккі снег! Багдановіч.

[Грэч. anaphora — наўтарэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БА́ДЭНВАЙЛЕР

(Badenweiler),

бальнеакліматычны курорт у ФРГ. На ПдЗ ад г. Фрайбург-ім-Брайсгаў, каля гор Шварцвальд. Мяккі клімат і крыніцы цёплых мінер. водаў (выкарыстоўваліся яшчэ рымлянамі) лечаць хваробы органаў дыхання, суставаў, перыферычнай нерв. сістэмы. Лячэбныя ўстановы, парк, муз. і тэатр. залы, помнікі архітэктуры.

т. 2, с. 215

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ке́пка 1 ’мужчынскі мяккі галаўны ўбор з казырком без аколышка’ (ТСБМ, Сцяц., Сцяшк.). Гл. кепа.

Ке́пка 2 ’пячурка, ніша ў сценцы печы’ (Шатал.). Гл. кебка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

та́лій

(н.-лац. thallium, ад гр. thallos = парастак)

хімічны элемент, мяккі і легкаплаўкі метал блакітна-шэрага колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)