◎ Непрыту́жны ’лёгкі, які лёгка пераносіцца’: Непрытужная зіма^була, лёхкая (ТС). Да прыту́жны ’заўзяты, шчыры’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэ́жка ’металічная рашотка’, ’краты’ (смал., КЭС). Рус. курск. ре́жка ’лёгкі плот, палісаднік’. Да рэдкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каске́тка

(фр. casquette)

лёгкі мужчынскі галаўны ўбор з казырком і аколышкам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

керамзітабето́н

(ад керамзіт + бетон)

лёгкі бетон, атрыманы з керамзіту і цэменту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ажу́рны, ‑ая, ‑ае.

Празрысты, скразны (пра тканіны, вязаныя і разныя вырабы). Ажурная фіранка. // Тонкай работы, лёгкі. Ажурная мэбля. Ажурная архітэктура. Ажурны каркас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піне́ткі, ‑так; адз. пінетка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Лёгкі вываратны абутак на мяккай падэшве для дзяцей, якія яшчэ не ўмеюць хадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распо́рак, ‑рка, м.

Фасонны разрэз у адзенні; распорка. Кацялком пабразгвае нямецкі «зольдат», апрануты ў лёгкі мышынага колеру фрэнчык з распоркам ззаду. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пахва́тны ’зручны для карыстання, лёгкі, спрытны’ (ТСБМ; хойн., Мат. Гом.; Ян.). Да па‑ і хвата́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gauzy

[ˈgɔzɪ]

adj.

га́завы, то́нкі й лёгкі як газ; празры́сты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

readable

[ˈri:dəbəl]

adj.

1) лёгкі для чыта́ньня, ціка́вы

2) чытэ́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)