Verbum

пракаці́цца, -качу́ся, -ко́цішся, -ко́ціцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Перамясціцца куды-н. коцячыся.

Сляза пракацілася па твары.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Раздацца (пра раскацістыя гукі).

Пракаціўся гром.

3. Праехацца для забавы, з’ездзіць куды-н. ненадоўга.

П. на самакаце.

|| незак. прако́чвацца, -аецца (да 1 і 2 знач.).

яздо́к, ездака́, мн. ездакі́, ездако́ў, м.

1. Той, хто едзе на кані вярхом або кіруе запрэжкай.

Ездакі пазлазілі з коней.

2. Пра таго, хто ўмее добра ездзіць (у 3 знач.).

Добры я. на матацыкле.

◊

Не яздок куды (разм.) — пра таго, хто не хоча або не можа ездзіць куды-н., бываць дзе-н.

мякі́ннік, -а і -у, м.

1. -а, мн. -і, -аў. Памяшканне, куды ссыпаюць мякіну.

2. -у. Паўднёвая расліна сямейства злакаў.

М. безасцюковы.

збрысці́, збрыду́, збрыдзе́ш, збрыдзе́; збрыдзём, збрыдзяце́, збрыду́ць; збрыў, -рыла́, -ло́; збрыдзі́; зак. (разм.).

Сысці куды-н., пакінуўшы сваё месца.

Цяля некуды збрыло.

рубе́ц², -бца́, мн. -бцы́, -бцо́ў, м.

1. Частка страўніка жвачных жывёл, куды паступае праглынутая ежа.

2. Ежа, прыгатаваная з гэтай часткі страўніка.

усту́пны², -ая, -ае.

Які з’яўляецца ўступам² да чаго-н.; пачатковы.

Уступнае слова.

2. Звязаны з паступленнем куды-н.

У. экзамен.

У. ўзнос.