жульніцтва, ‑а, н.

Занятак, паводзіны жуліка; махлярства, ашуканства. Пан пагаліўся на добры кавалак зямлі і адсудзіў яго нейкім жульніцтвам. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ладнаваты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Даволі вялікі, значны. Ладнаваты кавалак поля. ▪ Канчаецца паляна — трапляецца пад ногі ладнаваты бярэзнік, куп’ё. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Fúßbreit

m - крок; кава́лак

kéinen ~ wéichen* — не адступа́ць ні на крок

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Wáttebausch

m -es, -e i -bäusche кава́лак ва́ты; мед. ва́тны тампо́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

мізарнець дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Худнець, траціць належны выгляд.

    • Жанчына на вачах мізарнела.
    • Мізарнее душа гэтага чалавека (пераноснае значэнне).

  2. Рабіцца меншым, менш значным (размоўнае).

    • Кавалак вяндліны з кожным днём мізарнее.

|| закончанае трыванне: змізарнець і памізарнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

брус назоўнік | мужчынскі род

  1. Бервяно, апілаванае або ачасанае з чатырох бакоў.

  2. Кавалак чаго-н. чатырохграннай формы.

    • Б. сала.

  3. множны лік: Гімнастычны снарад у выглядзе дзвюх круглых паралельных перакладзін, замацаваных на стойках.

    • Практыкаванні на брусах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пуга назоўнік | жаночы род

Прымацаваны да пугаўя кавалак спецыяльна звітай вяровачкі або сырамяці, якім паганяюць жывёлу.

  • Раменная п.

Як пугаю па вадзе (размоўнае) — без пэўнага выніку, без знаку.

|| памяншальная форма: пужка.

  • Слаўную пужку звіў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

плед

(англ. plaid)

прамавугольны кавалак шарсцяной або паўшарсцяной тканіны, які выкарыстоўваецца ў якасці пакрывала, хусткі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

скол м

1. (месца) Ábsplitterungsstelle f -, -n;

2. (сколаты кавалак) Splítter m -s, -, ábgesplittertes Stück

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

шмато́к м (абрэзак, кавалак скуры, тканіны і г. д.) Fétzen n -s, -, Stückchen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)