адзво́н, ‑у,
Дадатковы гук, які вынікае ад удару металічных ці шкляных прадметаў аб што‑н. і далучаецца да асноўнага гуку ці шуму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адзво́н, ‑у,
Дадатковы гук, які вынікае ад удару металічных ці шкляных прадметаў аб што‑н. і далучаецца да асноўнага гуку ці шуму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кар’еры́зм, ‑у,
Імкненне зрабіць кар’еру, дасягнуць асабістага поспеху, дабрабыту, выкарыстоўваючы ў карыслівых мэтах грамадскую справу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стрыгу́н, ‑а,
Аднагадовае жарабя, якому звычайна падстрыгаць грыву.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сту́дня, ‑і,
Калодзеж.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шу́снуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дакла́дчык, ‑а,
Той, хто робіць даклад (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
візі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе;
Навесці (наводзіць) аптычны ці вугламерны прыбор на які‑н. пункт.
[Ням. visieren.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кана́пка, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напамі́н, ‑у,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неабыя́кавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які адносіцца з цікавасцю да каго‑, чаго‑н.
2. Які адчувае сімпатыю, любоў да каго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)