дзіво́сны, -ая, -ае.

1. Незвычайны, казачна-дзіўны.

На вокнах дзівосныя ўзоры пакінуў мароз.

2. Цудоўны, непараўнальны па харастве.

Дрэвы стаялі ў сваім дзівосным жоўта-барвовым убранні.

Дзівосна (прысл.) гучала жалейка.

3. Вельмі добры, выдатнай якасці.

Ад дзівоснай стрэльбы вачэй не адарваць.

|| наз. дзіво́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

куш

(фр. couche = стаўка ў гульні)

вялікая сума грошай; вялікі хабар (напр. сарваць добры к.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Лёсы ’шчаслівы, задаволены’ (карэліц., Сцяшк.). Да лёс 1. Звязана са значэннем ’добры лёс, шчаслівая доля’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

добра... (а таксама дабра...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «добры», напрыклад: добраахвотны, добразычлівы, добрасардэчны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́жык, ‑а, м.

Ядомы пераважна рыжага колеру грыб сямейства сыраежкавых. Пад добры год у глінішчы была процьма рыжыкаў. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

светлабро́вы, ‑ая, ‑ае.

Са светлымі бровамі. У абедзвюх [Хадоські і Ганны] на тварах, таксама мяккіх, светлабровых, быў адзін добры, лагодны выраз. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Lústigkeit

f - вясе́лле; весяло́сць, до́бры настро́й, ра́дасць; заба́ўнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Люга́вы, люга́вый ’добры, хвацкі (пра танец)’ (клім., Мат. Маг.), смал. люга́вый ’ласкавы, мілы, ветлівы, ліслівы’. Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

openhearted

[,oʊpənˈhɑ:rtɪd]

adj.

1) шчы́ры

2) до́бры, спрыя́льны; шчо́дры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

the Good Shepherd

До́бры Па́стыр (пра Ісу́са Хрыста́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)