пераваро́т, -у, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Рэзкі паварот, карэнныя змены ў развіцці чаго-н.

П. у навуцы.

2. Карэнная змена ў дзяржаўным жыцці.

Дзяржаўны п.

3. Паварот з аднаго боку на другі.

П. цераз крыло (фігура вышэйшага пілатажу). Скачок з пераваротам (у гімнастыцы).

|| прым. пераваро́тны, -ая, -ае (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

oskarżyciel

м. абвінаваўца;

oskarżyciel publiczny — дзяржаўны абвінаваўца; пракурор

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dyplomowy

дыпломны;

egzamin dyplomowy — дыпломны экзамен; дзяржаўны экзамен

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

godło

н. эмблема; сімвал;

godło państwowe — дзяржаўны герб

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

exchequer

[ɪksˈtʃekər]

n.

1) дзяржа́ўны скарб або́ фіна́нсы, фо́нды, фіск -у m.

2) Brit. міністэ́рства ска́рбу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

таталітары́зм

(фр. totalitarisme, ад лац. totus = увесь, цэлы)

таталітарны палітычны, дзяржаўны рэжым.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пракуро́р, ‑а, м.

1. Асоба, якая ажыццяўляе нагляд за дакладным выкананнем законаў. Генеральны пракурор СССР. Пракурор раёна.

2. Дзяржаўны абвінаваўца ў судовым працэсе. Пануры Рыбалтовічаў сынок, у самы куток прыпёрты пытаннямі пракурора, бліснуў на Шпэка вачыма. Брыль.

[Ад лац. procurare — клапаціцца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гост и гост (госуда́рственный общесою́зный станда́рт) Даст, -а м. и даст, -а м. (дзяржа́ўны агульнасаю́зны станда́рт).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

флаг м. флаг;

дзяржа́ўны ф. — госуда́рственный флаг;

чырво́ны ф. — кра́сный флаг;

◊ пад фла́гам — (чаго) под фла́гом (чего)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

аўтаінспе́кцыя

(ад аўта- + інспекцыя)

нагляд за правільнасцю аўтамабільнага руху, а таксама дзяржаўны орган, які ажыццяўляе гэты нагляд.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)