прамачы́ць, -ачу́, -о́чыш, -о́чыць; -о́чаны; зак., што.

Даць прамокнуць чаму-н.; насыціць вільгаццю.

П. ногі.

Дождж добра прамачыў зямлю.

|| незак. прамо́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пстры́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Адрывісты ўдар пры разгібанні ўказальнага або сярэдняга пальца, сагнутага вялікім пальцам.

Даць пстрычку каму-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгалі́ніцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ні́цца; зак.

Пайсці ў галіны, даць многа голля.

Разгалінілася ліпа.

|| незак. разгаліня́цца, -яецца.

|| наз. разгаліне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уцяка́ч, уцекача, м.

1. Той, хто ўцякае або ўцёк адкуль‑н. У [партызанскія].. рады ўліваліся ўсё новыя і новыя людзі — калгаснікі, абкружэнцы, уцекачы з нямецкага палону. М. Ткачоў.

2. Разм. Тое, што і бежанец.

•••

Даць (задаць) уцекача — тое, што і даць (задаць) дзёру (гл. даць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзёру, у знач. вык.

Разм. Пускаецца наўцёкі, уцякае. [Маці:] Усе яны добрыя... Мякка сцелюць, ды мулка спаць... Сваё возьме — ды дзёру... Сачанка.

•••

Даць (задаць) дзёру гл. даць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лупцо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы; Р мн. ‑цовак; ж.

Дзеянне паводле дзеясл. лупцаваць (у 1 знач.) і лупіць ​1 (у 2 знач.).

•••

Даць лупцоўку гл. даць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дра́ла; даць драла ’даць цягу’ (БРС, Нас., Касп., Шат.). Відавочна, звязана з дзеясловам драць у значэнні ’ўцякаць’ (параўн. рус. удра́ть, удира́ть ’уцякаць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абнасе́ніцца, ‑ніцца; зак.

Спец. Даць насенне (аб раслінах).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Насца́к ’выспятак’ (Ян.; браг., Нар. словатв.), ’выспятак, штуршок’ (Сцяшк.), параўн. носца, носцэм у выразах: даць носца (носцэм) ’даць выспятка’ (ТС). Як паказвае апошні прыклад, у аснове ўтварэння ляжыць незафіксаванае *носец ’насок’, паралельнае да сучаснага насик ’насок, пярэдняя частка ступні’: даць пасака ’даць выспятка’ (Мат. Маг.), насок ’пярэдняя частка абутку’: даць наском ’ударыць пальцамі нагі’ (Сл. ПЗБ), усё да нос (гл.). Разгляда^мае слова ўтварылася суфіксальным шляхам на базе формы носца (род. скл. адз. л. ад *носец), успрынятай як прыслоўе тыпу басяки ’басяком’, драла ’бягом’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

throw in

а) да́ць у прыда́чу

б) устаўля́ць заўва́гу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)