Zútat
f -, -en
1) гарні́р, прыпра́ва
2) пры́месь, даме́шка
3) дада́так (да касцюма і г.д.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
прыпіса́ць, -ішу́, -і́шаш, -і́ша; -ішы́; -і́саны; зак.
1. што. Напісаць у дадатак да чаго-н.
П. некалькі слоў.
2. каго-што. Прылічыць (у 2 знач.) запісаўшы.
П. да прызыўнога ўчастка.
3. што і каму-чаму. Палічыць вынікам чаго-н., зыходным ад каго-, чаго-н., прыналежным каму-н.
Поспех акцёра прыпісалі яго прыгажосці.
П. верш не таму, хто складаў.
|| незак. прыпі́сваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. прыпі́ска, -і, 2Ш-пісцы, ж. (да 1 і 2 знач.) і прыпі́сванне, -я, н. (да 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
прырабі́ць, -раблю́, -ро́біш, -ро́біць; -ро́блены; зак.
1. што і да чаго. Прымацаваць, трывала злучыць з чым-н.
П. ручку да форткі.
2. што і да чаго. Прыбудаваць да чаго-н.
П. дашчаную пуню да хлява.
3. што, чаго і без дап. Зарабіць у дадатак да асноўнага заработку.
П. на пагрузцы вагонаў.
4. што. Прыбавіць вязаннем.
П. палецу пальчатцы.
|| незак. прырабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і прыро́бліваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. прыро́бка, -і, ДМ -бцы, ж. (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
апазі́цыя2
(лац. appositio = дадатак)
1) лінгв. назоўнікавы прыдатак (напр. горад Мінск);
2) біял. рост тканак арганізма або клетачнай абалонкі, абумоўлены адкладаннямі новых слаёў на ўтвораную раней паверхню (параўн. інтусусцэпцыя).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
extra
[ˈekstrə]
1.
adj.
бо́льшы, ле́пшы як звыча́йна; асаблі́вы; дадатко́вы, э́кстра
extra pay — дадатко́вая пла́та
2.
n.
1) дада́так -ку m.
2) спэцыя́льнае выда́ньне газэ́ты, дада́так -ку m.
3.
adv.
1) дадатко́ва
2) незвыча́йна, асаблі́ва
extra good quality — асаблі́ва до́брая я́касьць
extra strong — асаблі́ва мо́цны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Прыва́рак, пры́ва́рок ’гатаваная страва; прадукты харчавання, якія ідуць на прыгатаванне стравы; заправа, якая дадаецца да галоўных прадуктаў пры гатаванні гарачых страў; прыкраса’ (Нас., Янк. 2, Касп., Бяльк., ТСБМ, Ян.; петрык., Шатал.; ашм., Стан.; ТС), ’вадкая, пераважна прэсная страва, якая варыцца ў дадатак да асноўнае; ’мука; мука з ячменю і грэчкі; крупы; бабовыя’, прыва́ркі ’агародніна’ (Нар. лекс., Сл. ПЗБ), прыва́р ’крупы і мука розных гатункаў’ (Нік. Очерки), прыва́рак ’мука з (абдзёртага) ячменю’ (Др.-Падб.; полац., Янк. 2), прыва́ркавая, прыварко́вая, прыворко́ва, прыва́рашная (мука) ’тс’ (Інстр. 3, Сл. ПЗБ, ЛА, 4), прыварко́вая (мука) ’з ячменю і грэчкі’, прыва́ркавая (мука) ’з сумесі зерняў розных культур’ (Др.-Падб., Нар. лекс., ЛА, 4), прыва́ркавы ’які дадаецца да звычайнай стравы’ (Нас.). Прывары́ць ’зварыць яшчэ, у дадатак да ўжо зваранага’ (ТСБМ), ’згатаваць страву, якая хутка варыцца; моцна сцебануць, хваснуць’ (Янк. 3.), ’паварыць некаторы час’ (лід., Сл. ПЗБ), перан. ’прываражыць, прычараваць’ (ТС). Да вары́ць 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
надда́ча ж.
1. (действие) наддава́нне, -ння ср., паддава́нне, -ння ср.; прыбаўле́нне, -ння ср., дадава́нне, -ння ср.;
2. (то, что наддано) прыба́ўка, -кі ж., дада́так, -тку м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
appendant, appendent
[əˈpendənt]
1.
adj.
1) дада́дзены; прычэ́плены
2) Law дапамо́жны, субсыдыя́рны
2.
n.
1) дада́так -ку m.
2) дапамо́жнае пра́ва
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Жані́ло ’жаніх’ (зэльв., Нар. словатв., 16). Рус. прыбалт. женила, кастр., маск., калуж. жениха́ло, укр. жени́ло, чэш. ženil ’тс’. Улічваючы наяўнасць зах.-слав. паралелі, магчыма, прасл. аддзеяслоўны агентыўны назоўнік на ‑lo, ‑l (Слаўскі, Sł. prasłow., 103–104). Аднак не выключана і новае экспрэсіўнае ўтварэнне (Карскі 2-3, 25; Сузановіч, Имена существительные с суффиксом ‑л(о) и их производные в русском языке, канд. дыс., 1973, дадатак, 75).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
appendage
[əˈpendɪdʒ]
n.
1) дада́так -ку m.
2) Biol. кане́чнасьці
Arms, legs, tails, fins are appendages — Ру́кі, но́гі, хвасты́, пла́ўнікі — кане́чнасьці це́ла
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)