адлюстрава́ць сов.

1. (от гладкой блестящей поверхности) отрази́ть;

2. (в художественном произведении) отобрази́ть, изобрази́ть, отрази́ть; запечатле́ть;

а. жыццё ў маста́цтве — отобрази́ть (отрази́ть) жизнь в иску́сстве;

3. (показать каким-л. внешним проявлением) вы́разить, отрази́ть;

яго́ твар ~ва́ў гнеў — его́ лицо́ вы́разило гнев

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыці́шыць сов. (о звучании) осла́бить, уме́рить; сде́лать ти́ше; приглуши́ть; (голос — ещё) пони́зить;

2. (движение) заме́длить;

п. ход — заме́длить ход;

3. (сделать слабее по силе) уме́рить;

п. гнеў — уме́рить гнев;

4. успоко́ить, уня́ть;

п. дзяце́й — успоко́ить (уня́ть) дете́й;

5. (боль) успоко́ить, уня́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мі́ласць ж.

1. (ахвяраванне) Gnáde -, -n, Gnádenbezeigung f -, -en, Gnádenbezeugung f -, -en;

2. (велікадушнае стаўленне) Gnáde f -; Güte f -;

Ва́ша мі́ласць уст. Éuer Gnáden!;

◊

змяні́ць гнеў на мі́ласць Gnáde für [vor] Recht ergéhen lássen*;

зда́цца на мі́ласць перамо́жцы sich dem Síeger auf Gnáde oder [und] Úngnade ergében*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

змякча́ць, змякчы́ць

1. weich máchen, erwéichen vt; enthärten vt (ваду);

2. перан. míldern vt, líndern vt; mäßigen vt (паменшыць); ábschwächen vt, dämpfen vt (удар);

змякча́ць гнеў den Zorn mäßigen;

змякча́ць прысу́д ein Úrteil míldern;

3. (каго-н.) erwéichen vt, wéicher [mílder] stímmen;

4. лінгв. palatalisíeren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

rage

[reɪdʒ]

1.

n.

1) гне́ў -ву m.; шал -у m., шале́нства n., лю́тасьць f.

to fly into rage — мо́цна ўзлава́цца, ускіпе́ць зло́сьцю

2) разью́шанасьць, разьлютава́насьць f.

3) ма́нія f.; пава́льнае захапле́ньне (ру́хам, ідэ́яй, мо́дай)

2.

v.i.

1) пала́ць гне́вам, шале́ць, злава́цца

2) бушава́ць

3) лютава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

суня́ць сов.

1. уня́ть; (сдержать действие — ещё) останови́ть;

с. слёзы — уня́ть слёзы;

с. кроў — останови́ть кровотече́ние;

2. (прекратить движение) останови́ть;

с. нато́ўп — останови́ть толпу́;

3. (усмирить) уня́ть; успоко́ить; угомони́ть;

с. дзяце́й — уня́ть (успоко́ить, угомони́ть) дете́й;

4. перен. уня́ть;

с. гнеў — уня́ть гнев

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тушы́ць I несов.

1. (прекращать горение) туши́ть, гаси́ть; (свечу, лампу — ещё) задува́ть;

2. перен. туши́ть, гаси́ть;

т. гнеў — туши́ть (гаси́ть) гнев;

○ т. мяч — спорт. гаси́ть мяч;

◊ прыйсці́ све́чкі т. — прийти́ к ша́почному разбо́ру

тушы́ць II несов., кул. туши́ть;

т. бара́ніну — туши́ть бара́нину

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыту́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Стукнуць, ударыць нагой аб падлогу, зямлю. Мірон Якімавіч прытупнуў пару разоў, абтрасаючы валёнкі. Хадкевіч. Духавы аркестр урэзаў «Кракавяка», і Тхорык з імпэтам узмахнуў вольна рукою, прытупнуў ботамі. Кулакоўскі. // Станцаваць. Здаецца, паехаў бы дадому ды так прытупнуў на чыім-небудзь вяселлі, каб аж падэшвы ў ботах паадставалі. Дайліда. // Тупнуць нагой, выказваючы свой гнеў, абурэнне. — Няпраўда. Н-няпраўда! — аж прытупнула нагой дзяўчынка. Савіцкі. Дырэктар быў не такі. Ён і накрычыць, калі трэба, і нагой прытупне. Але варта таму ж Апанасу ці каму-небудзь іншаму папасціся яму на вочы праз некалькі хвілін, як ён на ўсё забываў. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́расны, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Разлютаваны, які знаходзіцца ў стане моцнага гневу. Як пчолы з разбітага вулля Бароняцца ярасным роем, Так помсцяць за кроў, за разгулле Фашысцкім бандытам героі. Колас. // Які выражае гнеў, азлабленне. Яўген нахіліўся, згорбіўся, і шыя ў яго зрабілася барвовай, а ў чорных вачах запалаў ярасны бляск. Савіцкі. / у перан. ужыв. Пажылыя мужчыны, Угінаючы дол, Носяць палкія міны, Грузяць ярасны тол. Глебка.

2. Вельмі моцны, празмерны ў сваім праяўленні. Ішлі мы ў бой і яраснымі ўдарамі Крышылі інтэрвенцкія палкі. Гаўрусёў. Цераз Лявона бегалі сюды і туды людзі, ён чуў лаянку, удары, ярасныя выкрыкі і звон выбітых шыбаў. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГІПЕРЭМІ́Я

(ад гіпер... + грэч. haima кроў),

павелічэнне крованапаўнення органа ці тканкі. Адрозніваюць гіперэмію артэрыяльную і вянозную.

Артэрыяльная (актыўная) гіперэмія бывае пры ўзмоцненым прытоку крыві на расшыраных сасудах. Прычыны: павышаная адчувальнасць сасудаў да фізіял. Раздражняльнікаў, уплыў надзвычайных раздражняльнікаў (бактэрыяльныя таксіны, высокая т-ра, прадукты тканкавага распаду і інш.); у чалавека вял. ролю маюць псіхагенныя фактары (сарамлівасць, гнеў і інш.). Прыкметы: расшырэнне дробных сасудаў, павелічэнне іх колькасці і пульсацыі, пачырваненне (напр., гіперэмія твару), павышэнне мясц. крывянога ціску, абмену рэчываў, мясц. т-ры, паскарэнне плыні крыві, узмацненне лімфазвароту і інш. Пры паталаг. зменах у сасудах пры артэрыяльнай гіперэміі можа быць кровазліццё. Вянозная (пасіўная, застойная) гіперэмія бывае пры парушэнні адтоку крыві па венах пры нязменным прытоку ў выніку сціскання вянознай сценкі (рубец, пухліна, варыкознае расшырэнне вен, ацёк і інш.), аслабленай сардэчнай дзейнасці. Характарызуецца запаволеннем плыні крыві (да поўнага яе спынення). Развіваецца кіслароднае галаданне тканак, павышаецца пранікальнасць сасудзістай сценкі, утвараецца ацёк. Працяглы застой крыві і ацёк могуць прывесці да атрафіі парэнхімы органа.

А.С.Лявонава.

т. 5, с. 258

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)