branka

ж.

1. набор (у войска і да т.п.);

2. уст. паланянка; палонная

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рух (род. ру́ху) м., в разн. знач. движе́ние ср.;

р. машы́ны — движе́ние маши́ны;

р. во́йска — движе́ние во́йска;

няма́ матэ́рыі без ру́ху і ру́ху без матэ́рыі — филос. нет мате́рии без движе́ния и движе́ния без мате́рии;

рэвалюцы́йны р. — революцио́нное движе́ние;

○ слу́жба ру́ху — слу́жба движе́ния;

во́льныя ру́хі — во́льные движе́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

бля́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Кавалачак бляхі (у 1 знач.).

2. Памянш. да бляха (у 2 знач.). З шапкі былі ўжо сарваны ўсе тыя бляшкі, якія раней паказвалі, да войска якой дзяржавы гэты салдат належаў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карале́ўскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да караля (у 1 знач.) і каралевы (у 1, 2 знач.), належыць ім. Каралеўская ўлада. Каралеўскае войска. Каралеўскі палац.

2. У шахматах — які знаходзіцца на той палове дошкі, дзе кароль. Каралеўскі фланг. Каралеўская пешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вайско́вы

1. (які мае дачыненне да войска) Trúppen-;

вайско́вая часць Trúppenteil m -(e)s, -e;

2. (ваенны) Militär-, militärisch;

вайско́вая слу́жба Wéhrdienst m -es, Militärdienst m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

жандарме́рыя

(фр. gendarmerie)

спецыяльнае паліцэйскае войска ў многіх еўрапейскіх краінах 19 — пач. 20 ст.; выконвала функцыі вышукной і палітычнай паліцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кватар’е́р

(ням. Quartierherr)

службовая асоба ў вайсковых часцях, якая пры перамяшчэнні войска пасылаецца ўперад для падрыхтоўкі кватэр або выбару бівакоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ру́хацца несов.

1. дви́гаться;

во́йскі ру́халіся на за́хад — войска́ дви́гались на за́пад;

2. (слегка двигаться) шевели́ться;

3. страд. дви́гаться; см. ру́хаць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

levy

[ˈlevi]

1.

v.t.

1) наклада́ць, зьбіра́ць (пада́ткі)

2) набіра́ць, мабілізава́ць у во́йска

3) забра́ць (за даўгі́)

2.

n.

1) збор -у m. (гро́шай, пада́ткаў)

2) набо́р у во́йска

•

- levy war on

- levy war against

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

браце́нік, ‑а, м.

Абл. Дваюрадны брат (рэдка — родны). На двор да Якава з’язджаецца сваяцтва з далёкіх вёсак: дзядзькі, цёткі, браценікі, ля вазоў стаяць, кураць, гутараць. Галавач. У нядобры час даведаўся герой наш [Іван], што браценік яго родны, адпушчаны з войска, падпусціў яму канкурэнцыю. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)