Ра́бчыкі ’бульба, зрэзаная з аднаго боку, каб заходзіла соль’ (Ян.). Другасна збліжана з рабы́ (гл.) з няяснай матывацыяй.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дапа́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

1. Скончыць парыцца (у 1 знач.); сварыцца. Бульба дапарылася.

2. Скончыць парыцца (у 3 знач.); папарыцца (у лазні).

3. Доўга парачыся (у лазні), дайсці да непрыемных вынікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абіра́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абіраць (у 1 знач.).

2. у знач. прым. Ачышчаны ад лушпін. Абіраная бульба.

3. у знач. прым. Зняты з дрэва (пра садавіну). Абіраныя яблыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кусці́цца, ‑ціцца; незак.

Расці кустом, разгаліноўвацца ў выглядзе куста. Там расце лён-даўгунец, каласіцца высокае жыта, кусціцца кармавая бульба. Пестрак. Будуць свежым лісцем шалясцець бярозы, Будзе рунь кусціцца пышна па вясне! Васілёк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

łupina

ж. шкарлупіна, шалупіна, лупіна, скурка;

łupina orzecha — арэхавая шкарлупіна;

łupina jabłka — скурка яблыка;

łupina kartofla — бульбянае шалупінне (лупіна);

kartofle w ~ch — кул.. бульба з лупінамі; бульба ў мундзірах

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паса́дачны в разн. знач. поса́дочный;

~ная пляцо́ўка — ав. поса́дочная площа́дка;

~ная бу́льба — поса́дочный карто́фель;

~ныя машы́ны — с.-х. поса́дочные маши́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пасалёнка ’бульба, звараная палавінкамі’ (ветк., Мат. Гом.). Да пасолены < саліць < соль (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 47.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сэ́хля ’печаная бульба’ (Бяльк.). Няясна; магчыма, экспрэсіўнае ўтварэнне ад сохнуць (< *сохля?), параўн. сэ́плі ’соплі; ледзяшы’ (Сл. ПЗБ), верагодна, экспрэсіўнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

змарне́лы, ‑ая, ‑ае.

Змучаны, схуднелы. Праз тры дні партызанскія пасты затрымалі на лясной сцежцы абшарпанага, змарнелага хлапчука гадоў трынаццаці. Марціновіч. // Зачахлы, звялы (пра расліны). У агародзе.. зелянее на пяску змарнелая бульба. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пры́сак, ‑ску, м.

Гарачы, распалены попел. Восеньская радасць маленства — дым сцелецца над шэрым полем, а ў прыску, зразумела, пячэцца бульба. Брыль. [Чайнікі] хутка весела заляпалі крышкамі, гасячы пад сабою шыпучы прысак і жар. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)